inowładca

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

inowładca (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˌĩnɔˈvwatʦ̑a], AS: [ĩnovu̯atca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) śr.pol.[1] jednowładca[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „INOWŁADCA” w: Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku, red. Włodzimierz Gruszczyński, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Inowładca” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 97.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=inowładca&oldid=8108913”