habilitet

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

habilitet (język norweski (bokmål))[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) bezstronność, niestronniczość[1]
odmiana:
(1.1) en habilitet, habiliteten, habiliteter, habilitetene
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. habil
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „habilitet” w: Michał Jan Filipek, Maciej Iwanow, Romuald Iwanow, Norsk-polsk, polsk-norsk juridisk ordbok, Cappelen Damm, Oslo 2010, ISBN 978-82-02-31225-1, s. 63.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=habilitet&oldid=8140514”