călcâi

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

călcâi (język rumuński)[edytuj]

călcâi (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) anat. pięta[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
arum. călcîńu, meglenorumuński călcǫn < łac. calcaneum[2]
por. wł. calcagno, prow. calcanh, hiszp. calcaño, port. calcanhar
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Rumuński - Części ciała
źródła:
  1. ↑ T. Klimkowski, J. Teodorowicz, E. Ivancu, Słownik polsko-rumuński rumuńsko-polski, Wydawnictwo Nowela Sp. z o. o., Poznań 2012, ISBN 978-83-62008-24-7, s. 419.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „călcâi” w: Dexonline – Dicționare ale limbii române.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=călcâi&oldid=8042544”