bakier

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bakier (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbacɛr], AS[baḱer], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) wyłącznie w wyrażeniu na bakier; zob. też bakier w Encyklopedii staropolskiej
odmiana:
przykłady:
(1.1) zob. na bakier
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bakierowanie n
związki frazeologiczne:
na bakier
etymologia:
skrót z niem. Backbord + kehren[1][2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 29.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bakier” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.