ai̯tnĕ

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ai̯tnĕ (język połabski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) ucina (3 os. lp ter. niepoświadczonego bezokolicznika o znaczeniu ucinać)[1]
odmiana:
(1.1) 2 os. lp rozk. ai̯tĕn-del
(1.1) ims. przesz. str.br. ai̯tnenă
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ai̯krüjĕ, ai̯rezĕ
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *utьnetъ, 3 os. lp ter. od prasł. *utęti < prasł. *u- + *tęti
por. pol. uciąć, słowiń. vʉ̃cïc, czes. utíti
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Tadeusz Lehr-Spławiński, Kazimierz Polański, Słownik etymologiczny języka Drzewian połabskich, t. 1: A — Ďüzd, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław – Warszawa – Kraków 1962, s. 15.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=ai̯tnĕ&oldid=8015521”