Pjarkus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

Pjarkus (język jaćwieski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski, nazwa własna

(1.1) mit. bałt. Perkun
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
odziedziczone z prabałtosł. *Perkūˀnas
por. litew. perkū́nas, łot. pērkuns
uwagi:
w oryginale polska glosa dla jać. Pjarkuſ i Łaume razem to „pogańskie“[1], w domyśle „pogańskie bóstwa“
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Zigmas Zinkevičius, „Lenkų-jotvingių žodynėlis?“, Baltistica, t. 21, cz. 1, 1985, s. 77.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=Pjarkus&oldid=8321294”