Aneks:Język wepski - deklinacja

W języku wepskim (podobnie jak w innych językach bałtycko-fińskich) prawie nie są używane przyimki, posiada on natomiast wiele przypadków. Jest ich 22 lub 23 (zależy to od tego, czy uważamy tak zwany stary prolatyw za oddzielny przypadek).

Oto wzór odmiany rzeczowników kala („ryba”) i pöud („pole”) – 22 przypadki.

Przypadek (vep)	Pytanie (vep)	Końcówka	kala	pöud
nominativ	ken? mi?	-	kala	pöud
genitiv	kenen? min?	-n	kalan	pöudon
akkuzativ	patrz Przypisy	-n	kalan	pöudon
partitiv	keda? midä?	-d, -t	kalad	pöudod
essiv-instruktiv	kenen? min?	-n	kalan	pöudon
inessiv	ke(ne)s? miš? kus?	-s, -š	kalas	pöudos
elativ	ke(ne)späi? mišpäi? kuspäi?	-späi, -špäi	kalaspäi	pöudospäi
illativ	ke(ne)he? mihe? kuna?	-hV, -ze	kalha	pöudho
adessiv	ke(ne)l? mil?	-l	kalal	pöudol
ablativ	ke(ne)lpäi? milpäi?	-lpäi	kalalpäi	pöudolpäi
allativ	kenele? kelle? mille? kuna?	-le	kalale	pöudole
approksimativ I	kenenno? minno?	-nno	kalanno	pöudonno
approksimativ II	kenennoks? minnoks?	-nnoks	kalannoks	pöudonnoks
egressiv	kenennopäi? minnopäi?	-nnopäi	kalannopäi	pöudonnopäi
abessiv	keneta? midäta?	-ta	kalata	pöudota
komitativ	kenenke? minke?	-nke	kalanke	pöudonke
prolativ	kedame? midäme?	-dme, -tme	kaladme	pöudodme
translativ	keneks? mikš?	-ks, -kš	kalaks	pöudoks
terminativ I	kenehesai? mihesai? kuhusai? kunasai?	-hVsai, -zesai	kalhasai	rzad.
terminativ II	millesai? kunasai?	-lesai	-	pöudolesai
aditiv I	kenehepäi? mihepäi?	-hVpäi, -zepäi	kalhapäi	rzad.
aditiv II	kenelepäi? millepäi?	-lepäi	–	pöudolepäi

Przypisy

• Duża litera V w końcówkach oznacza ostatnią samogłoskę przed końcówką. Przykłady:
  • kala → illat. kalaha
  • pu → illat. puhu
  • so → illat. soho
• Jeśli tą "ostatnią samogłoską" jest I, w końcówce ma być E:
  • kodi → illat. kodihe
• Känd akkuzativ (biernik) nie ma własnego pytania, ma albo takie same pytanie jak känd genitiv (dopełniacz), albo takie same jak känd nominativ (mianownik).