Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/4

Koniugacja typu 4.[edytuj]

Bez wymiany[edytuj]

zakończone na -staa

Przykład poniżej: bezokolicznik haastaa, temat haast-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	haast‧an	haast‧amme	en haast‧a	emme haast‧a	1.	olen haast‧anut	olemme haast‧aneet	en ole haast‧anut	emme ole haast‧aneet
2.	haast‧at	haast‧atte	et haast‧a	ette haast‧a	2.	olet haast‧anut	olette haast‧aneet	et ole haast‧anut	ette ole haast‧aneet
3.	haast‧aa	haast‧avat	ei haast‧a	eivät haast‧a	3.	on haast‧anut	ovat haast‧aneet	ei ole haast‧anut	eivät ole haast‧aneet
str. bierna	haast‧etaan		ei haast‧eta		str. bierna	on haast‧ettu		ei ole haast‧ettu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	haast‧oin haast‧in¹	haast‧oimme haast‧imme¹	en haast‧anut	emme haast‧aneet	1.	olin haast‧anut	olimme haast‧aneet	en ollut haast‧anut	emme olleet haast‧aneet
2.	haast‧oit haast‧it¹	haast‧oitte haast‧itte¹	et haast‧anut	ette haast‧aneet	2.	olit haast‧anut	olitte haast‧aneet	et ollut haast‧anut	ette olleet haast‧aneet
3.	haast‧oi haast‧i¹	haast‧oivat haast‧ivat¹	ei haast‧anut	eivät haast‧aneet	3.	oli haast‧anut	olivat haast‧aneet	ei ollut haast‧anut	eivät olleet haast‧aneet
str. bierna	haast‧ettiin		ei haast‧ettu		str. bierna	oli haast‧ettu		ei ollut haast‧ettu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	haast‧aisin	haast‧aisimme	en haast‧aisi	emme haast‧aisi	1.	olisin haast‧anut	olisimme haast‧aneet	en olisi haast‧anut	emme olisi haast‧aneet
2.	haast‧aisit	haast‧aisitte	et haast‧aisi	ette haast‧aisi	2.	olisit haast‧anut	olisitte haast‧aneet	et olisi haast‧anut	ette olisi haast‧aneet
3.	haast‧aisi	haast‧aisivat	ei haast‧aisi	eivät haast‧aisi	3.	olisi haast‧anut	olisivat haast‧aneet	ei olisi haast‧anut	eivät olisi haast‧aneet
str. bierna	haast‧ettaisiin		ei haast‧ettaisi		str. bierna	olisi haast‧ettu		ei olisi haast‧ettu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	haast‧akaamme	–	älkäämme haast‧ako	1.	–	olkaamme haast‧aneet	–	älkäämme olko haast‧aneet
2.	haast‧a	haast‧akaa	älä haast‧a	älkää haast‧ako	2.	ole haast‧anut	olkaa haast‧aneet	älä ole haast‧anut	älkää olko haast‧aneet
3.	haast‧akoon	haast‧akoot	älköön haast‧ako	älkööt haast‧ako	3.	olkoon haast‧anut	olkoot haast‧aneet	älköön olko haast‧anut	älkööt ole haast‧aneet
str. bierna	haast‧ettakoon		älköön haast‧ettako		str. bierna	olkoon haast‧ettu		älköön olko haast‧ettu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	haast‧anen	haast‧anemme	en haast‧ane	emme haast‧ane	1.	lienen haast‧anut	lienemme haast‧aneet	en liene haast‧anut	emme liene haast‧aneet
2.	haast‧anet	haast‧anette	et haast‧ane	ette haast‧ane	2.	lienet haast‧anut	lienette haast‧aneet	et liene haast‧anut	ette liene haast‧aneet
3.	haast‧anee	haast‧anevat	ei haast‧ane	eivät haast‧ane	3.	lienee haast‧anut	lienevät haast‧aneet	ei liene haast‧anut	eivät liene haast‧aneet
str. bierna	haast‧ettaneen		ei haast‧ettane		str. bierna	lienee haast‧ettu		ei liene haast‧ettu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		haast‧aa		cz. teraźniejszego	haast‧ava	haast‧ettava
rozszerzony I		haast‧aakseen²		cz. przeszłego	haast‧anut	haast‧ettu
II	inessivus	haast‧aessa¹	haast‧ettaessa	sprawcy	haast‧ama^1, 3
II	instructivus	haast‧aen	–	przeczący	haast‧amaton
III	inessivus	haast‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	haast‧amasta	–
	illativus	haast‧amaan	–
	adessivus	haast‧amalla	–
	abessivus	haast‧amatta	–
	instructivus	haast‧aman	haast‧ettaman
IV	mianownik	haast‧aminen
IV	partitivus	haast‧amista
V		haast‧amaisillan²

^{1) przestarzałe}

F[edytuj]

zakończone na -taa, -htaa (t → d)

Przykład poniżej: bezokolicznik kaataa, temat kaa-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kaa‧da‧n	kaa‧da‧mme	en kaa‧da	emme kaa‧da	1.	olen kaa‧ta‧nut	olemme kaa‧ta‧neet	en ole kaa‧ta‧nut	emme ole kaa‧ta‧neet
2.	kaa‧da‧t	kaa‧da‧tte	et kaa‧da	ette kaa‧da	2.	olet kaa‧ta‧nut	olette kaa‧ta‧neet	et ole kaa‧ta‧nut	ette ole kaa‧ta‧neet
3.	kaa‧ta‧a	kaa‧ta‧vat	ei kaa‧da	eivät kaa‧da	3.	on kaa‧ta‧nut	ovat kaa‧ta‧neet	ei ole kaa‧ta‧nut	eivät ole kaa‧ta‧neet
str. bierna	kaa‧de‧taan		ei kaa‧de‧ta		str. bierna	on kaa‧de‧ttu		ei ole kaa‧de‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kaa‧do‧in	kaa‧do‧imme	en kaa‧ta‧nut	emme kaa‧ta‧neet	1.	olin kaa‧ta‧nut	olimme kaa‧ta‧neet	en ollut kaa‧ta‧nut	emme olleet kaa‧ta‧neet
2.	kaa‧do‧it	kaa‧do‧itte	et kaa‧ta‧nut	ette kaa‧ta‧neet	2.	olit kaa‧ta‧nut	olitte kaa‧ta‧neet	et ollut kaa‧ta‧nut	ette olleet kaa‧ta‧neet
3.	kaa‧to‧i kaa‧si	kaa‧to‧ivat	ei kaa‧ta‧nut	eivät kaa‧ta‧neet	3.	oli kaa‧ta‧nut	olivat kaa‧ta‧neet	ei ollut kaa‧ta‧nut	eivät olleet kaa‧ta‧neet
str. bierna	kaa‧de‧ttiin		ei kaa‧de‧ttu		str. bierna	oli kaa‧de‧ttu		ei ollut kaa‧de‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kaa‧ta‧isin	kaa‧ta‧isimme	en kaa‧ta‧isi	emme kaa‧ta‧isi	1.	olisin kaa‧ta‧nut	olisimme kaa‧ta‧neet	en olisi kaa‧ta‧nut	emme olisi kaa‧ta‧neet
2.	kaa‧ta‧isit	kaa‧ta‧isitte	et kaa‧ta‧isi	ette kaa‧ta‧isi	2.	olisit kaa‧ta‧nut	olisitte kaa‧ta‧neet	et olisi kaa‧ta‧nut	ette olisi kaa‧ta‧neet
3.	kaa‧ta‧isi	kaa‧ta‧isivat	ei kaa‧ta‧isi	eivät kaa‧ta‧isi	3.	olisi kaa‧ta‧nut	olisivat kaa‧ta‧neet	ei olisi kaa‧ta‧nut	eivät olisi kaa‧ta‧neet
str. bierna	kaa‧de‧ttaisiin		ei kaa‧de‧ttaisi		str. bierna	olisi kaa‧de‧ttu		ei olisi kaa‧de‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	kaa‧ta‧kaamme	–	älkäämme kaa‧ta‧ko	1.	–	olkaamme kaa‧ta‧neet	–	älkäämme olko kaa‧ta‧neet
2.	kaa‧da	kaa‧ta‧kaa	älä kaa‧da	älkää kaa‧ta‧ko	2.	ole kaa‧ta‧nut	olkaa kaa‧ta‧neet	älä ole kaa‧ta‧nut	älkää olko kaa‧ta‧neet
3.	kaa‧ta‧koon	kaa‧ta‧koot	älköön kaa‧ta‧ko	älkööt kaa‧ta‧ko	3.	olkoon kaa‧ta‧nut	olkoot kaa‧ta‧neet	älköön olko kaa‧ta‧nut	älkööt ole kaa‧ta‧neet
str. bierna	kaa‧de‧ttakoon		älköön kaa‧de‧ttako		str. bierna	olkoon kaa‧de‧ttu		älköön olko kaa‧de‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kaa‧ta‧nen	kaa‧ta‧nemme	en kaa‧ta‧ne	emme kaa‧ta‧ne	1.	lienen kaa‧ta‧nut	lienemme kaa‧ta‧neet	en liene kaa‧ta‧nut	emme liene kaa‧ta‧neet
2.	kaa‧ta‧net	kaa‧ta‧nette	et kaa‧ta‧ne	ette kaa‧ta‧ne	2.	lienet kaa‧ta‧nut	lienette kaa‧ta‧neet	et liene kaa‧ta‧nut	ette liene kaa‧ta‧neet
3.	kaa‧ta‧nee	kaa‧ta‧nevat	ei kaa‧ta‧ne	eivät kaa‧ta‧ne	3.	lienee kaa‧ta‧nut	lienevät kaa‧ta‧neet	ei liene kaa‧ta‧nut	eivät liene kaa‧ta‧neet
str. bierna	kaa‧de‧ttaneen		ei kaa‧de‧ttane		str. bierna	lienee kaa‧de‧ttu		ei liene kaa‧de‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		kaat‧aa		cz. teraźniejszego	kaa‧ta‧va	kaa‧de‧ttava
rozszerzony I		kaat‧aakseen²		cz. przeszłego	kaa‧ta‧nut	kaa‧de‧ttu
II	inessivus	kaa‧ta‧essa¹	kaa‧de‧ttaessa	sprawcy	kaa‧ta‧ma^1, 3
II	instructivus	kaa‧ta‧en	–	przeczący	kaa‧ta‧maton
III	inessivus	kaa‧ta‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	kaa‧ta‧masta	–
	illativus	kaa‧ta‧maan	–
	adessivus	kaa‧ta‧malla	–
	abessivus	kaa‧ta‧matta	–
	instructivus	kaa‧ta‧man	kaa‧de‧ttaman
IV	mianownik	kaa‧ta‧minen
IV	partitivus	kaa‧ta‧mista
V		kaa‧ta‧maisillaan²

K[edytuj]

zakończone na -rtaa (rt → rr/rs)

Przykład poniżej: bezokolicznik saartaa, temat saar-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	saar‧ra‧n	saar‧ra‧mme	en saar‧ra	emme saar‧ra	1.	olen saar‧tanut	olemme saar‧ta‧neet	en ole saar‧tanut	emme ole saar‧ta‧neet
2.	saar‧ra‧t	saar‧ra‧tte	et saar‧ra	ette saar‧ra	2.	olet saar‧tanut	olette saar‧ta‧neet	et ole saar‧tanut	ette ole saar‧ta‧neet
3.	saar‧ta‧a	saar‧ta‧vat	ei saar‧ra	eivät saar‧ra	3.	on saar‧tanut	ovat saar‧ta‧neet	ei ole saar‧tanut	eivät ole saar‧ta‧neet
str. bierna	saar‧re‧taan		ei saar‧re‧ta		str. bierna	on saar‧re‧ttu		ei ole saar‧re‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	saar‧ro‧in saar‧si‧n	saar‧ro‧imme saar‧si‧mme	en saar‧tanut	emme saar‧ta‧neet	1.	olin saar‧tanut	olimme saar‧ta‧neet	en ollut saar‧tanut	emme olleet saar‧ta‧neet
2.	saar‧ro‧it saar‧si‧t	saar‧ro‧itte saar‧si‧tte	et saar‧tanut	ette saar‧ta‧neet	2.	olit saar‧tanut	olitte saar‧ta‧neet	et ollut saar‧tanut	ette olleet saar‧ta‧neet
3.	saar‧to‧i saar‧si	saar‧to‧ivat saar‧si‧vat	ei saar‧tanut	eivät saar‧ta‧neet	3.	oli saar‧tanut	olivat saar‧ta‧neet	ei ollut saar‧tanut	eivät olleet saar‧ta‧neet
str. bierna	saar‧re‧ttiin		ei saar‧re‧ttu		str. bierna	oli saar‧re‧ttu		ei ollut saar‧re‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	saar‧ta‧isin	saar‧ta‧isimme	en saar‧ta‧isi	emme saar‧ta‧isi	1.	olisin saar‧tanut	olisimme saar‧ta‧neet	en olisi saar‧tanut	emme olisi saar‧ta‧neet
2.	saar‧ta‧isit	saar‧ta‧isitte	et saar‧ta‧isi	ette saar‧ta‧isi	2.	olisit saar‧tanut	olisitte saar‧ta‧neet	et olisi saar‧tanut	ette olisi saar‧ta‧neet
3.	saar‧ta‧isi	saar‧ta‧isivat	ei saar‧ta‧isi	eivät saar‧ta‧isi	3.	olisi saar‧tanut	olisivat saar‧ta‧neet	ei olisi saar‧tanut	eivät olisi saar‧ta‧neet
str. bierna	saar‧re‧ttaisii0n		ei saar‧re‧ttaisi		str. bierna	olisi saar‧re‧ttu		ei olisi saar‧re‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	saar‧ta‧kaamme	–	älkäämme saar‧ta‧ko	1.	–	olkaamme saar‧ta‧neet	–	älkäämme olko saar‧ta‧neet
2.	saar‧ra	saar‧ta‧kaa	älä saar‧ra	älkää saar‧ta‧ko	2.	ole saar‧tanut	olkaa saar‧ta‧neet	älä ole saar‧tanut	älkää olko saar‧ta‧neet
3.	saar‧ta‧koon	saar‧ta‧koot	älköön saar‧ta‧ko	älkööt saar‧ta‧ko	3.	olkoon saar‧tanut	olkoot saar‧ta‧neet	älköön olko saar‧tanut	älkööt ole saar‧ta‧neet
str. bierna	saar‧re‧ttakoon		älköön saar‧re‧ttako		str. bierna	olkoon saar‧re‧ttu		älköön olko saar‧re‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	saar‧ta‧nen	saar‧ta‧nemme	en saar‧ta‧ne	emme saar‧ta‧ne	1.	lienen saar‧tanut	lienemme saar‧ta‧neet	en liene saar‧tanut	emme liene saar‧ta‧neet
2.	saar‧ta‧net	saar‧ta‧nette	et saar‧ta‧ne	ette saar‧ta‧ne	2.	lienet saar‧tanut	lienette saar‧ta‧neet	et liene saar‧tanut	ette liene saar‧ta‧neet
3.	saar‧ta‧nee	saar‧ta‧nevat	ei saar‧ta‧ne	eivät saar‧ta‧ne	3.	lienee saar‧tanut	lienevät saar‧ta‧neet	ei liene saar‧tanut	eivät liene saar‧ta‧neet
str. bierna	saar‧re‧ttaneen		ei saar‧re‧ttane		str. bierna	lienee saar‧re‧ttu		ei liene saar‧re‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		saar‧taa		cz. teraźniejszego	saar‧ta‧va	saar‧re‧ttava
rozszerzony I		saar‧taakseen²		cz. przeszłego	saar‧tanut	saar‧re‧ttu
II	inessivus	saar‧ta‧essa¹	saar‧re‧ttaessa	sprawcy	saar‧ta‧ma^1, 3
II	instructivus	saar‧ta‧en	–	przeczący	saar‧ta‧maton
III	inessivus	saar‧ta‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	saar‧ta‧masta	–
	illativus	saar‧ta‧maan	–
	adessivus	saar‧ta‧malla	–
	abessivus	saar‧ta‧matta	–
	instructivus	saar‧ta‧man	saar‧re‧ttaman
IV	mianownik	saar‧ta‧minen
IV	partitivus	saar‧ta‧mista
V		saar‧ta‧maisillan²