Przykład poniżej: bezokolicznik haluta, temat halu-.
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
halu‧an
halu‧amme
en halu‧a
emme halu‧a
1.
olen halu‧nnut
olemme halu‧nneet
en ole halu‧nnut
emme ole halu‧nneet
2.
halu‧at
halu‧atte
et halu‧a
ette halu‧a
2.
olet halu‧nnut
olette halu‧nneet
et ole halu‧nnut
ette ole halu‧nneet
3.
halu‧aa
halu‧avat
ei halu‧a
eivät halu‧a
3.
on halu‧nnut
ovat halu‧nneet
ei ole halu‧nnut
eivät ole halu‧nneet
str. bierna
halu‧taan
ei halu‧ta
str. bierna
on halu‧ttu
ei ole halu‧ttu
imperfekt
czas zaprzeszły
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
halu‧sin
halu‧simme
en halu‧nnut
emme halu‧nneet
1.
olin halu‧nnut
olimme halu‧nneet
en ollut halu‧nnut
emme olleet halu‧nneet
2.
halu‧sit
halu‧sitte
et halu‧nnut
ette halu‧nneet
2.
olit halu‧nnut
olitte halu‧nneet
et ollut halu‧nnut
ette olleet halu‧nneet
3.
halu‧si
halu‧sivat
ei halu‧nnut
eivät halu‧nneet
3.
oli halu‧nnut
olivat halu‧nneet
ei ollut halu‧nnut
eivät olleet halu‧nneet
str. bierna
halu‧ttiin
ei halu‧ttu
str. bierna
oli halu‧ttu
ei ollut halu‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
halu‧aisin
halu‧aisimme
en halu‧aisi
emme halu‧aisi
1.
olisin halu‧nnut
olisimme halu‧nneet
en olisi halu‧nnut
emme olisi halu‧nneet
2.
halu‧aisit
halu‧aisitte
et halu‧aisi
ette halu‧aisi
2.
olisit halu‧nnut
olisitte halu‧nneet
et olisi halu‧nnut
ette olisi halu‧nneet
3.
halu‧aisi
halu‧aisivat
ei halu‧aisi
eivät halu‧aisi
3.
olisi halu‧nnut
olisivat halu‧nneet
ei olisi halu‧nnut
eivät olisi halu‧nneet
str. bierna
halu‧ttaisiin
ei halu‧ttaisi
str. bierna
olisi halu‧ttu
ei olisi halu‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
–
halu‧tkaamme
–
älkäämme halu‧tko
1.
–
olkaamme halu‧nneet
–
älkäämme olko halu‧nneet
2.
halu‧a
halu‧tkaa
älä halu‧a
älkää halu‧tko
2.
ole halu‧nnut
olkaa halu‧nneet
älä ole halu‧nnut
älkää olko halu‧nneet
3.
halu‧tkoon
halu‧tkoot
älköön halu‧tko
älkööt halu‧tko
3.
olkoon halu‧nnut
olkoot halu‧nneet
älköön olko halu‧nnut
älkööt ole halu‧nneet
str. bierna
halu‧ttakoon
älköön halu‧ttako
str. bierna
olkoon halu‧ttu
älköön olko halu‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
halu‧nnen
halu‧nnemme
en halu‧nne
emme halu‧nne
1.
lienen halu‧nnut
lienemme halu‧nneet
en liene halu‧nnut
emme liene halu‧nneet
2.
halu‧nnet
halu‧nnette
et halu‧nne
ette halu‧nne
2.
lienet halu‧nnut
lienette halu‧nneet
et liene halu‧nnut
ette liene halu‧nneet
3.
halu‧nnee
halu‧nnevat
ei halu‧nne
eivät halu‧nne
3.
lienee halu‧nnut
lienevät halu‧nneet
ei liene halu‧nnut
eivät liene halu‧nneet
str. bierna
halu‧ttaneen
ei halu‧ttane
str. bierna
lienee halu‧ttu
ei liene halu‧ttu
Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik
imiesłowy
str. czynna
str. bierna
str. czynna
str. bierna
I
halu‧ta
cz. teraźniejszego
halu‧ava
halu‧ttava
rozszerzony I
halu‧takseen2
cz. przeszłego
halu‧nnut
halu‧ttu
II
inessivus
halu‧tessa1
halu‧ttaessa
sprawcy
halu‧ama1, 3
instructivus
halu‧ten
–
przeczący
halu‧amaton
III
inessivus
halu‧amassa
–
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
Przykład poniżej: bezokolicznik älytä, temat äly-.
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
äly‧än
äly‧ämme
en äly‧ä
emme äly‧ä
1.
olen äly‧nnyt
olemme äly‧nneet
en ole äly‧nnyt
emme ole äly‧nneet
2.
äly‧ät
äly‧ätte
et äly‧ä
ette äly‧ä
2.
olet äly‧nnyt
olette äly‧nneet
et ole äly‧nnyt
ette ole äly‧nneet
3.
äly‧ää
äly‧ävät
ei äly‧ä
eivät äly‧ä
3.
on äly‧nnyt
ovat äly‧nneet
ei ole äly‧nnyt
eivät ole äly‧nneet
str. bierna
äly‧tään
ei äly‧tä
str. bierna
on äly‧tty
ei ole äly‧tty
imperfekt
czas zaprzeszły
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
äly‧sin
äly‧simme
en äly‧nnyt
emme äly‧nneet
1.
olin äly‧nnyt
olimme äly‧nneet
en ollut äly‧nnyt
emme olleet äly‧nneet
2.
äly‧sit
äly‧sitte
et äly‧nnyt
ette äly‧nneet
2.
olit äly‧nnyt
olitte äly‧nneet
et ollut äly‧nnyt
ette olleet äly‧nneet
3.
äly‧si
äly‧sivät
ei äly‧nnyt
eivät äly‧nneet
3.
oli äly‧nnyt
olivat äly‧nneet
ei ollut äly‧nnyt
eivät olleet äly‧nneet
str. bierna
äly‧ttiin
ei äly‧tty
str. bierna
oli äly‧tty
ei ollut äly‧tty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
äly‧äisin
äly‧äisimme
en äly‧äisi
emme äly‧äisi
1.
olisin äly‧nnyt
olisimme äly‧nneet
en olisi äly‧nnyt
emme olisi äly‧nneet
2.
äly‧äisit
äly‧äisitte
et äly‧äisi
ette äly‧äisi
2.
olisit äly‧nnyt
olisitte äly‧nneet
et olisi äly‧nnyt
ette olisi äly‧nneet
3.
äly‧äisi
äly‧äisivät
ei äly‧äisi
eivät äly‧äisi
3.
olisi äly‧nnyt
olisivat äly‧nneet
ei olisi äly‧nnyt
eivät olisi äly‧nneet
str. bierna
äly‧ttäisiin
ei äly‧ttäisi
str. bierna
olisi äly‧tty
ei olisi äly‧tty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
–
äly‧tkäämme
–
älkäämme äly‧tkö
1.
–
olkaamme äly‧nneet
–
älkäämme olko äly‧nneet
2.
äly‧ä
äly‧tkää
älä äly‧ä
älkää äly‧tkö
2.
ole äly‧nnyt
olkaa äly‧nneet
älä ole äly‧nnyt
älkää olko äly‧nneet
3.
äly‧tkoon
äly‧tkööt
älköön äly‧tkö
älkööt äly‧tkö
3.
olkoon äly‧nnyt
olkoot äly‧nneet
älköön olko äly‧nnyt
älkööt ole äly‧nneet
str. bierna
äly‧ttäköön
älköön äly‧ttäkö
str. bierna
olkoon äly‧tty
älköön olko äly‧tty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
äly‧nnen
äly‧nnemme
en äly‧nne
emme äly‧nne
1.
lienen äly‧nnyt
lienemme äly‧nneet
en liene äly‧nnyt
emme liene äly‧nneet
2.
äly‧nnet
äly‧nnette
et äly‧nne
ette äly‧nne
2.
lienet äly‧nnyt
lienette äly‧nneet
et liene äly‧nnyt
ette liene äly‧nneet
3.
äly‧nnee
äly‧nnevät
ei äly‧nne
eivät äly‧nne
3.
lienee äly‧nnyt
lienevät äly‧nneet
ei liene äly‧nnyt
eivät liene äly‧nneet
str. bierna
äly‧ttäneen
ei äly‧ttäne
str. bierna
lienee äly‧tty
ei liene äly‧tty
Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik
imiesłowy
str. czynna
str. bierna
str. czynna
str. bierna
I
äly‧tä
cz. teraźniejszego
äly‧ävä
äly‧ttävä
rozszerzony I
äly‧täkseen2
cz. przeszłego
äly‧nnyt
äly‧tty
II
inessivus
äly‧tessä1
äly‧ttäessä
sprawcy
äly‧ämä1, 3
instructivus
äly‧ten
–
przeczący
äly‧ämätön
III
inessivus
äly‧ämässä
–
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
Przykład poniżej: bezokolicznik pulputa, temat pulp-.
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
pulp‧pu‧an
pulp‧pu‧amme
en pulp‧pu‧a
emme pulp‧pu‧a
1.
olen pulp‧u‧nnut
olemme pulp‧u‧nneet
en ole pulp‧u‧nnut
emme ole pulp‧u‧nneet
2.
pulp‧pu‧at
pulp‧pu‧atte
et pulp‧pu‧a
ette pulp‧pu‧a
2.
olet pulp‧u‧nnut
olette pulp‧u‧nneet
et ole pulp‧u‧nnut
ette ole pulp‧u‧nneet
3.
pulp‧pu‧aa
pulp‧pu‧avat
ei pulp‧pu‧a
eivät pulp‧pu‧a
3.
on pulp‧u‧nnut
ovat pulp‧u‧nneet
ei ole pulp‧u‧nnut
eivät ole pulp‧u‧nneet
str. bierna
pulp‧u‧taan
ei pulp‧u‧ta
str. bierna
on pulp‧u‧ttu
ei ole pulp‧u‧ttu
imperfekt
czas zaprzeszły
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
pulp‧pu‧sin
pulp‧pu‧simme
en pulp‧u‧nnut
emme pulp‧u‧nneet
1.
olin pulp‧u‧nnut
olimme pulp‧u‧nneet
en ollut pulp‧u‧nnut
emme olleet pulp‧u‧nneet
2.
pulp‧pu‧sit
pulp‧pu‧sitte
et pulp‧u‧nnut
ette pulp‧u‧nneet
2.
olit pulp‧u‧nnut
olitte pulp‧u‧nneet
et ollut pulp‧u‧nnut
ette olleet pulp‧u‧nneet
3.
pulp‧pu‧si
pulp‧pu‧sivat
ei pulp‧u‧nnut
eivät pulp‧u‧nneet
3.
oli pulp‧u‧nnut
olivat pulp‧u‧nneet
ei ollut pulp‧u‧nnut
eivät olleet pulp‧u‧nneet
str. bierna
pulp‧u‧ttiin
ei pulp‧u‧ttu
str. bierna
oli pulp‧u‧ttu
ei ollut pulp‧u‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
pulp‧pu‧aisin
pulp‧pu‧aisimme
en pulp‧pu‧aisi
emme pulp‧pu‧aisi
1.
olisin pulp‧u‧nnut
olisimme pulp‧u‧nneet
en olisi pulp‧u‧nnut
emme olisi pulp‧u‧nneet
2.
pulp‧pu‧aisit
pulp‧pu‧aisitte
et pulp‧pu‧aisi
ette pulp‧pu‧aisi
2.
olisit pulp‧u‧nnut
olisitte pulp‧u‧nneet
et olisi pulp‧u‧nnut
ette olisi pulp‧u‧nneet
3.
pulp‧pu‧aisi
pulp‧pu‧aisivat
ei pulp‧pu‧aisi
eivät pulp‧pu‧aisi
3.
olisi pulp‧u‧nnut
olisivat pulp‧u‧nneet
ei olisi pulp‧u‧nnut
eivät olisi pulp‧u‧nneet
str. bierna
pulp‧u‧ttaisiin
ei pulp‧u‧ttaisi
str. bierna
olisi pulp‧u‧ttu
ei olisi pulp‧u‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
–
pulp‧u‧tkaamme
–
älkäämme pulp‧u‧tko
1.
–
olkaamme pulp‧u‧nneet
–
älkäämme olko pulp‧u‧nneet
2.
pulp‧pu‧a
pulp‧u‧tkaa
älä pulp‧pu‧a
älkää pulp‧u‧tko
2.
ole pulp‧u‧nnut
olkaa pulp‧u‧nneet
älä ole pulp‧u‧nnut
älkää olko pulp‧u‧nneet
3.
pulp‧u‧tkoon
pulp‧u‧tkoot
älköön pulp‧u‧tko
älkööt pulp‧u‧tko
3.
olkoon pulp‧u‧nnut
olkoot pulp‧u‧nneet
älköön olko pulp‧u‧nnut
älkööt ole pulp‧u‧nneet
str. bierna
pulp‧u‧ttakoon
älköön pulp‧u‧ttako
str. bierna
olkoon pulp‧u‧ttu
älköön olko pulp‧u‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
pulp‧u‧nnen
pulp‧u‧nnemme
en pulp‧u‧nne
emme pulp‧u‧nne
1.
lienen pulp‧u‧nnut
lienemme pulp‧u‧nneet
en liene pulp‧u‧nnut
emme liene pulp‧u‧nneet
2.
pulp‧u‧nnet
pulp‧u‧nnette
et pulp‧u‧nne
ette pulp‧u‧nne
2.
lienet pulp‧u‧nnut
lienette pulp‧u‧nneet
et liene pulp‧u‧nnut
ette liene pulp‧u‧nneet
3.
pulp‧u‧nnee
pulp‧u‧nnevat
ei pulp‧u‧nne
eivät pulp‧u‧nne
3.
lienee pulp‧u‧nnut
lienevät pulp‧u‧nneet
ei liene pulp‧u‧nnut
eivät liene pulp‧u‧nneet
str. bierna
pulp‧u‧ttaneen
ei pulp‧u‧ttane
str. bierna
lienee pulp‧u‧ttu
ei liene pulp‧u‧ttu
Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik
imiesłowy
str. czynna
str. bierna
str. czynna
str. bierna
I
pulp‧u‧ta
cz. teraźniejszego
pulp‧pu‧ava
pulp‧u‧ttava
rozszerzony I
pulp‧u‧takseen2
cz. przeszłego
pulp‧u‧nnut
pulp‧u‧ttu
II
inessivus
pulp‧u‧tessa1
pulp‧u‧ttaessa
sprawcy
pulp‧pu‧ama1, 3
instructivus
pulp‧u‧ten
–
przeczący
pulp‧pu‧amaton
III
inessivus
pulp‧pu‧amassa
–
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
Przykład poniżej: bezokolicznik ryöpytä, temat ryöp-.
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
ryöp‧py‧än
ryöp‧py‧ämme
en ryöp‧py‧ä
emme ryöp‧py‧ä
1.
olen ryöp‧y‧nnyt
olemme ryöp‧y‧nneet
en ole ryöp‧y‧nnyt
emme ole ryöp‧y‧nneet
2.
ryöp‧py‧ät
ryöp‧py‧ätte
et ryöp‧py‧ä
ette ryöp‧py‧ä
2.
olet ryöp‧y‧nnyt
olette ryöp‧y‧nneet
et ole ryöp‧y‧nnyt
ette ole ryöp‧y‧nneet
3.
ryöp‧py‧ää
ryöp‧py‧ävät
ei ryöp‧py‧ä
eivät ryöp‧py‧ä
3.
on ryöp‧y‧nnyt
ovat ryöp‧y‧nneet
ei ole ryöp‧y‧nnyt
eivät ole ryöp‧y‧nneet
str. bierna
ryöp‧y‧tään
ei ryöp‧y‧tä
str. bierna
on ryöp‧y‧tty
ei ole ryöp‧y‧tty
imperfekt
czas zaprzeszły
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
ryöp‧py‧sin
ryöp‧py‧simme
en ryöp‧y‧nnyt
emme ryöp‧y‧nneet
1.
olin ryöp‧y‧nnyt
olimme ryöp‧y‧nneet
en ollut ryöp‧y‧nnyt
emme olleet ryöp‧y‧nneet
2.
ryöp‧py‧sit
ryöp‧py‧sitte
et ryöp‧y‧nnyt
ette ryöp‧y‧nneet
2.
olit ryöp‧y‧nnyt
olitte ryöp‧y‧nneet
et ollut ryöp‧y‧nnyt
ette olleet ryöp‧y‧nneet
3.
ryöp‧py‧si
ryöp‧py‧sivät
ei ryöp‧y‧nnyt
eivät ryöp‧y‧nneet
3.
oli ryöp‧y‧nnyt
olivat ryöp‧y‧nneet
ei ollut ryöp‧y‧nnyt
eivät olleet ryöp‧y‧nneet
str. bierna
ryöp‧y‧ttiin
ei ryöp‧y‧tty
str. bierna
oli ryöp‧y‧tty
ei ollut ryöp‧y‧tty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
ryöp‧py‧äisin
ryöp‧py‧äisimme
en ryöp‧py‧äisi
emme ryöp‧py‧äisi
1.
olisin ryöp‧y‧nnyt
olisimme ryöp‧y‧nneet
en olisi ryöp‧y‧nnyt
emme olisi ryöp‧y‧nneet
2.
ryöp‧py‧äisit
ryöp‧py‧äisitte
et ryöp‧py‧äisi
ette ryöp‧py‧äisi
2.
olisit ryöp‧y‧nnyt
olisitte ryöp‧y‧nneet
et olisi ryöp‧y‧nnyt
ette olisi ryöp‧y‧nneet
3.
ryöp‧py‧äisi
ryöp‧py‧äisivät
ei ryöp‧py‧äisi
eivät ryöp‧py‧äisi
3.
olisi ryöp‧y‧nnyt
olisivat ryöp‧y‧nneet
ei olisi ryöp‧y‧nnyt
eivät olisi ryöp‧y‧nneet
str. bierna
ryöp‧y‧ttäisiin
ei ryöp‧y‧ttäisi
str. bierna
olisi ryöp‧y‧tty
ei olisi ryöp‧y‧tty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
–
ryöp‧y‧tkäämme
–
älkäämme ryöp‧y‧tkö
1.
–
olkaamme ryöp‧y‧nneet
–
älkäämme olko ryöp‧y‧nneet
2.
ryöp‧py‧ä
ryöp‧y‧tkää
älä ryöp‧py‧ä
älkää ryöp‧y‧tkö
2.
ole ryöp‧y‧nnyt
olkaa ryöp‧y‧nneet
älä ole ryöp‧y‧nnyt
älkää olko ryöp‧y‧nneet
3.
ryöp‧y‧tköön
ryöp‧y‧tkööt
älköön ryöp‧y‧tkö
älkööt ryöp‧y‧tkö
3.
olkoon ryöp‧y‧nnyt
olkoot ryöp‧y‧nneet
älköön olko ryöp‧y‧nnyt
älkööt ole ryöp‧y‧nneet
str. bierna
ryöp‧y‧ttäköön
älköön ryöp‧y‧ttäkö
str. bierna
olkoon ryöp‧y‧tty
älköön olko ryöp‧y‧tty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
ryöp‧y‧nnen
ryöp‧y‧nnemme
en ryöp‧y‧nne
emme ryöp‧y‧nne
1.
lienen ryöp‧y‧nnyt
lienemme ryöp‧y‧nneet
en liene ryöp‧y‧nnyt
emme liene ryöp‧y‧nneet
2.
ryöp‧y‧nnet
ryöp‧y‧nnette
et ryöp‧y‧nne
ette ryöp‧y‧nne
2.
lienet ryöp‧y‧nnyt
lienette ryöp‧y‧nneet
et liene ryöp‧y‧nnyt
ette liene ryöp‧y‧nneet
3.
ryöp‧y‧nnee
ryöp‧y‧nnevät
ei ryöp‧y‧nne
eivät ryöp‧y‧nne
3.
lienee ryöp‧y‧nnyt
lienevät ryöp‧y‧nneet
ei liene ryöp‧y‧nnyt
eivät liene ryöp‧y‧nneet
str. bierna
ryöp‧y‧ttäneen
ei ryöp‧y‧ttäne
str. bierna
lienee ryöp‧y‧tty
ei liene ryöp‧y‧tty
Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik
imiesłowy
str. czynna
str. bierna
str. czynna
str. bierna
I
ryöp‧y‧tä
cz. teraźniejszego
ryöp‧py‧ävä
ryöp‧y‧ttävä
rozszerzony I
ryöp‧y‧täkseen2
cz. przeszłego
ryöp‧y‧nnyt
ryöp‧y‧tty
II
inessivus
ryöp‧y‧tessä1
ryöp‧y‧ttäessä
sprawcy
ryöp‧py‧ämä1, 3
instructivus
ryöp‧y‧ten
–
przeczący
ryöp‧py‧ämätön
III
inessivus
ryöp‧py‧ämässä
–
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
Przykład poniżej: bezokolicznik kavuta, temat ka-.
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
ka‧pu‧an
ka‧pu‧amme
en ka‧pu‧a
emme ka‧pu‧a
1.
olen ka‧vu‧nnut
olemme ka‧vu‧nneet
en ole ka‧vu‧nnut
emme ole ka‧vu‧nneet
2.
ka‧pu‧at
ka‧pu‧atte
et ka‧pu‧a
ette ka‧pu‧a
2.
olet ka‧vu‧nnut
olette ka‧vu‧nneet
et ole ka‧vu‧nnut
ette ole ka‧vu‧nneet
3.
ka‧pu‧aa
ka‧pu‧avat
ei ka‧pu‧a
eivät ka‧pu‧a
3.
on ka‧vu‧nnut
ovat ka‧vu‧nneet
ei ole ka‧vu‧nnut
eivät ole ka‧vu‧nneet
str. bierna
ka‧vu‧taan
ei ka‧vu‧ta
str. bierna
on ka‧vu‧ttu
ei ole ka‧vu‧ttu
imperfekt
czas zaprzeszły
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
ka‧pu‧sin
ka‧pu‧simme
en ka‧vu‧nnut
emme ka‧vu‧nneet
1.
olin ka‧vu‧nnut
olimme ka‧vu‧nneet
en ollut ka‧vu‧nnut
emme olleet ka‧vu‧nneet
2.
ka‧pu‧sit
ka‧pu‧sitte
et ka‧vu‧nnut
ette ka‧vu‧nneet
2.
olit ka‧vu‧nnut
olitte ka‧vu‧nneet
et ollut ka‧vu‧nnut
ette olleet ka‧vu‧nneet
3.
ka‧pu‧si
ka‧pu‧sivat
ei ka‧vu‧nnut
eivät ka‧vu‧nneet
3.
oli ka‧vu‧nnut
olivat ka‧vu‧nneet
ei ollut ka‧vu‧nnut
eivät olleet ka‧vu‧nneet
str. bierna
ka‧vu‧ttiin
ei ka‧vu‧ttu
str. bierna
oli ka‧vu‧ttu
ei ollut ka‧vu‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
ka‧pu‧aisin
ka‧pu‧aisimme
en ka‧pu‧aisi
emme ka‧pu‧aisi
1.
olisin ka‧vu‧nnut
olisimme ka‧vu‧nneet
en olisi ka‧vu‧nnut
emme olisi ka‧vu‧nneet
2.
ka‧pu‧aisit
ka‧pu‧aisitte
et ka‧pu‧aisi
ette ka‧pu‧aisi
2.
olisit ka‧vu‧nnut
olisitte ka‧vu‧nneet
et olisi ka‧vu‧nnut
ette olisi ka‧vu‧nneet
3.
ka‧pu‧aisi
ka‧pu‧aisivat
ei ka‧pu‧aisi
eivät ka‧pu‧aisi
3.
olisi ka‧vu‧nnut
olisivat ka‧vu‧nneet
ei olisi ka‧vu‧nnut
eivät olisi ka‧vu‧nneet
str. bierna
ka‧vu‧ttaisiin
ei ka‧vu‧ttaisi
str. bierna
olisi ka‧vu‧ttu
ei olisi ka‧vu‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
–
ka‧vu‧tkaamme
–
älkäämme ka‧vu‧tko
1.
–
olkaamme ka‧vu‧nneet
–
älkäämme olko ka‧vu‧nneet
2.
ka‧pu‧a
ka‧vu‧tkaa
älä ka‧pu‧a
älkää ka‧vu‧tko
2.
ole ka‧vu‧nnut
olkaa ka‧vu‧nneet
älä ole ka‧vu‧nnut
älkää olko ka‧vu‧nneet
3.
ka‧vu‧tkoon
ka‧vu‧tkoot
älköön ka‧vu‧tko
älkööt ka‧vu‧tko
3.
olkoon ka‧vu‧nnut
olkoot ka‧vu‧nneet
älköön olko ka‧vu‧nnut
älkööt ole ka‧vu‧nneet
str. bierna
ka‧vu‧ttakoon
älköön ka‧vu‧ttako
str. bierna
olkoon ka‧vu‧ttu
älköön olko ka‧vu‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
ka‧vu‧nnen
ka‧vu‧nnemme
en ka‧vu‧nne
emme ka‧vu‧nne
1.
lienen ka‧vu‧nnut
lienemme ka‧vu‧nneet
en liene ka‧vu‧nnut
emme liene ka‧vu‧nneet
2.
ka‧vu‧nnet
ka‧vu‧nnette
et ka‧vu‧nne
ette ka‧vu‧nne
2.
lienet ka‧vu‧nnut
lienette ka‧vu‧nneet
et liene ka‧vu‧nnut
ette liene ka‧vu‧nneet
3.
ka‧vu‧nnee
ka‧vu‧nnevat
ei ka‧vu‧nne
eivät ka‧vu‧nne
3.
lienee ka‧vu‧nnut
lienevät ka‧vu‧nneet
ei liene ka‧vu‧nnut
eivät liene ka‧vu‧nneet
str. bierna
ka‧vu‧ttaneen
ei ka‧vu‧ttane
str. bierna
lienee ka‧vu‧ttu
ei liene ka‧vu‧ttu
Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik
imiesłowy
str. czynna
str. bierna
str. czynna
str. bierna
I
ka‧vu‧ta
cz. teraźniejszego
ka‧pu‧ava
ka‧vu‧ttava
rozszerzony I
ka‧vu‧takseen2
cz. przeszłego
ka‧vu‧nnut
ka‧vu‧ttu
II
inessivus
ka‧vu‧tessa1
ka‧vu‧ttaessa
sprawcy
ka‧pu‧ama1, 3
instructivus
ka‧vu‧ten
–
przeczący
ka‧pu‧amaton
III
inessivus
ka‧pu‧amassa
–
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
Przykład poniżej: bezokolicznik kummuta, temat kum-.
tryb oznajmujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
kum‧pu‧an
kum‧pu‧amme
en kum‧pu‧a
emme kum‧pu‧a
1.
olen kum‧mu‧nnut
olemme kum‧mu‧nneet
en ole kum‧mu‧nnut
emme ole kum‧mu‧nneet
2.
kum‧pu‧at
kum‧pu‧atte
et kum‧pu‧a
ette kum‧pu‧a
2.
olet kum‧mu‧nnut
olette kum‧mu‧nneet
et ole kum‧mu‧nnut
ette ole kum‧mu‧nneet
3.
kum‧pu‧aa
kum‧pu‧avat
ei kum‧pu‧a
eivät kum‧pu‧a
3.
on kum‧mu‧nnut
ovat kum‧mu‧nneet
ei ole kum‧mu‧nnut
eivät ole kum‧mu‧nneet
str. bierna
kum‧mu‧taan
ei kum‧mu‧ta
str. bierna
on kum‧mu‧ttu
ei ole kum‧mu‧ttu
imperfekt
czas zaprzeszły
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
kum‧pu‧sin
kum‧pu‧simme
en kum‧mu‧nnut
emme kum‧mu‧nneet
1.
olin kum‧mu‧nnut
olimme kum‧mu‧nneet
en ollut kum‧mu‧nnut
emme olleet kum‧mu‧nneet
2.
kum‧pu‧sit
kum‧pu‧sitte
et kum‧mu‧nnut
ette kum‧mu‧nneet
2.
olit kum‧mu‧nnut
olitte kum‧mu‧nneet
et ollut kum‧mu‧nnut
ette olleet kum‧mu‧nneet
3.
kum‧pu‧si
kum‧pu‧sivat
ei kum‧mu‧nnut
eivät kum‧mu‧nneet
3.
oli kum‧mu‧nnut
olivat kum‧mu‧nneet
ei ollut kum‧mu‧nnut
eivät olleet kum‧mu‧nneet
str. bierna
kum‧mu‧ttiin
ei kum‧mu‧ttu
str. bierna
oli kum‧mu‧ttu
ei ollut kum‧mu‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
kum‧pu‧aisin
kum‧pu‧aisimme
en kum‧pu‧aisi
emme kum‧pu‧aisi
1.
olisin kum‧mu‧nnut
olisimme kum‧mu‧nneet
en olisi kum‧mu‧nnut
emme olisi kum‧mu‧nneet
2.
kum‧pu‧aisit
kum‧pu‧aisitte
et kum‧pu‧aisi
ette kum‧pu‧aisi
2.
olisit kum‧mu‧nnut
olisitte kum‧mu‧nneet
et olisi kum‧mu‧nnut
ette olisi kum‧mu‧nneet
3.
kum‧pu‧aisi
kum‧pu‧aisivat
ei kum‧pu‧aisi
eivät kum‧pu‧aisi
3.
olisi kum‧mu‧nnut
olisivat kum‧mu‧nneet
ei olisi kum‧mu‧nnut
eivät olisi kum‧mu‧nneet
str. bierna
kum‧mu‧ttaisiin
ei kum‧mu‧ttaisi
str. bierna
olisi kum‧mu‧ttu
ei olisi kum‧mu‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
–
kum‧mu‧tkaamme
–
älkäämme kum‧mu‧tko
1.
–
olkaamme kum‧mu‧nneet
–
älkäämme olko kum‧mu‧nneet
2.
kum‧pu‧a
kum‧mu‧tkaa
älä kum‧pu‧a
älkää kum‧mu‧tko
2.
ole kum‧mu‧nnut
olkaa kum‧mu‧nneet
älä ole kum‧mu‧nnut
älkää olko kum‧mu‧nneet
3.
kum‧mu‧tkoon
kum‧mu‧tkoot
älköön kum‧mu‧tko
älkööt kum‧mu‧tko
3.
olkoon kum‧mu‧nnut
olkoot kum‧mu‧nneet
älköön olko kum‧mu‧nnut
älkööt ole kum‧mu‧nneet
str. bierna
kum‧mu‧ttakoon
älköön kum‧mu‧ttako
str. bierna
olkoon kum‧mu‧ttu
älköön olko kum‧mu‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy
perfekt
twierdzenie
przeczenie
twierdzenie
przeczenie
osoba
lp
lm
lp
lm
osoba
lp
lm
lp
lm
1.
kum‧mu‧nnen
kum‧mu‧nnemme
en kum‧mu‧nne
emme kum‧mu‧nne
1.
lienen kum‧mu‧nnut
lienemme kum‧mu‧nneet
en liene kum‧mu‧nnut
emme liene kum‧mu‧nneet
2.
kum‧mu‧nnet
kum‧mu‧nnette
et kum‧mu‧nne
ette kum‧mu‧nne
2.
lienet kum‧mu‧nnut
lienette kum‧mu‧nneet
et liene kum‧mu‧nnut
ette liene kum‧mu‧nneet
3.
kum‧mu‧nnee
kum‧mu‧nnevat
ei kum‧mu‧nne
eivät kum‧mu‧nne
3.
lienee kum‧mu‧nnut
lienevät kum‧mu‧nneet
ei liene kum‧mu‧nnut
eivät liene kum‧mu‧nneet
str. bierna
kum‧mu‧ttaneen
ei kum‧mu‧ttane
str. bierna
lienee kum‧mu‧ttu
ei liene kum‧mu‧ttu
Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik
imiesłowy
str. czynna
str. bierna
str. czynna
str. bierna
I
kum‧mu‧ta
cz. teraźniejszego
kum‧pu‧ava
kum‧mu‧ttava
rozszerzony I
kum‧mu‧takseen2
cz. przeszłego
kum‧mu‧nnut
kum‧mu‧ttu
II
inessivus
kum‧mu‧tessa1
kum‧mu‧ttaessa
sprawcy
kum‧pu‧ama1, 3
instructivus
kum‧mu‧ten
–
przeczący
kum‧pu‧amaton
III
inessivus
kum‧pu‧amassa
–
1) Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym.
2) Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. 3) Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.