Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/27b

<< Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/27

G[edytuj]

zakończone na -gota (ng → nk) [ŋː → ŋk]

Przykład poniżej: bezokolicznik singota, temat sin-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	sin‧ko‧an	sin‧ko‧amme	en sin‧ko‧a	emme sin‧ko‧a	1.	olen sin‧go‧nnut	olemme sin‧go‧nneet	en ole sin‧go‧nnut	emme ole sin‧go‧nneet
2.	sin‧ko‧at	sin‧ko‧atte	et sin‧ko‧a	ette sin‧ko‧a	2.	olet sin‧go‧nnut	olette sin‧go‧nneet	et ole sin‧go‧nnut	ette ole sin‧go‧nneet
3.	sin‧ko‧aa	sin‧ko‧avat	ei sin‧ko‧a	eivät sin‧ko‧a	3.	on sin‧go‧nnut	ovat sin‧go‧nneet	ei ole sin‧go‧nnut	eivät ole sin‧go‧nneet
str. bierna	sin‧go‧taan		ei sin‧go‧ta		str. bierna	on sin‧go‧ttu		ei ole sin‧go‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	sin‧ko‧sin	sin‧ko‧simme	en sin‧go‧nnut	emme sin‧go‧nneet	1.	olin sin‧go‧nnut	olimme sin‧go‧nneet	en ollut sin‧go‧nnut	emme olleet sin‧go‧nneet
2.	sin‧ko‧sit	sin‧ko‧sitte	et sin‧go‧nnut	ette sin‧go‧nneet	2.	olit sin‧go‧nnut	olitte sin‧go‧nneet	et ollut sin‧go‧nnut	ette olleet sin‧go‧nneet
3.	sin‧ko‧si	sin‧ko‧sivat	ei sin‧go‧nnut	eivät sin‧go‧nneet	3.	oli sin‧go‧nnut	olivat sin‧go‧nneet	ei ollut sin‧go‧nnut	eivät olleet sin‧go‧nneet
str. bierna	sin‧go‧ttiin		ei sin‧go‧ttu		str. bierna	oli sin‧go‧ttu		ei ollut sin‧go‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	sin‧ko‧aisin	sin‧ko‧aisimme	en sin‧ko‧aisi	emme sin‧ko‧aisi	1.	olisin sin‧go‧nnut	olisimme sin‧go‧nneet	en olisi sin‧go‧nnut	emme olisi sin‧go‧nneet
2.	sin‧ko‧aisit	sin‧ko‧aisitte	et sin‧ko‧aisi	ette sin‧ko‧aisi	2.	olisit sin‧go‧nnut	olisitte sin‧go‧nneet	et olisi sin‧go‧nnut	ette olisi sin‧go‧nneet
3.	sin‧ko‧aisi	sin‧ko‧aisivat	ei sin‧ko‧aisi	eivät sin‧ko‧aisi	3.	olisi sin‧go‧nnut	olisivat sin‧go‧nneet	ei olisi sin‧go‧nnut	eivät olisi sin‧go‧nneet
str. bierna	sin‧go‧ttaisiin		ei sin‧go‧ttaisi		str. bierna	olisi sin‧go‧ttu		ei olisi sin‧go‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	sin‧go‧tkaamme	–	älkäämme sin‧go‧tko	1.	–	olkaamme sin‧go‧nneet	–	älkäämme olko sin‧go‧nneet
2.	sin‧ko‧a	sin‧go‧tkaa	älä sin‧ko‧a	älkää sin‧go‧tko	2.	ole sin‧go‧nnut	olkaa sin‧go‧nneet	älä ole sin‧go‧nnut	älkää olko sin‧go‧nneet
3.	sin‧go‧tkoon	sin‧go‧tkoot	älköön sin‧go‧tko	älkööt sin‧go‧tko	3.	olkoon sin‧go‧nnut	olkoot sin‧go‧nneet	älköön olko sin‧go‧nnut	älkööt ole sin‧go‧nneet
str. bierna	sin‧go‧ttakoon		älköön sin‧go‧ttako		str. bierna	olkoon sin‧go‧ttu		älköön olko sin‧go‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	sin‧go‧nnen	sin‧go‧nnemme	en sin‧go‧nne	emme sin‧go‧nne	1.	lienen sin‧go‧nnut	lienemme sin‧go‧nneet	en liene sin‧go‧nnut	emme liene sin‧go‧nneet
2.	sin‧go‧nnet	sin‧go‧nnette	et sin‧go‧nne	ette sin‧go‧nne	2.	lienet sin‧go‧nnut	lienette sin‧go‧nneet	et liene sin‧go‧nnut	ette liene sin‧go‧nneet
3.	sin‧go‧nnee	sin‧go‧nnevat	ei sin‧go‧nne	eivät sin‧go‧nne	3.	lienee sin‧go‧nnut	lienevät sin‧go‧nneet	ei liene sin‧go‧nnut	eivät liene sin‧go‧nneet
str. bierna	sin‧go‧ttaneen		ei sin‧go‧ttane		str. bierna	lienee sin‧go‧ttu		ei liene sin‧go‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		sin‧go‧ta		cz. teraźniejszego	sin‧ko‧ava	sin‧go‧ttava
rozszerzony I		sin‧go‧takseen²		cz. przeszłego	sin‧go‧nnut	sin‧go‧ttu
II	inessivus	sin‧go‧tessa¹	sin‧go‧ttaessa	sprawcy	sin‧ko‧ama^1, 3
II	instructivus	sin‧go‧ten	–	przeczący	sin‧ko‧amaton
III	inessivus	sin‧ko‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	sin‧ko‧amasta	–
	illativus	sin‧ko‧amaan	–
	adessivus	sin‧ko‧amalla	–
	abessivus	sin‧ko‧amatta	–
	instructivus	sin‧ko‧aman	sin‧go‧ttaman
IV	mianownik	sin‧ko‧aminen
IV	partitivus	sin‧ko‧amista
V		sin‧ko‧amaisillan²

H[edytuj]

zakończone na -mmota (mm → mp)

Przykład poniżej: bezokolicznik kimmota, temat kim-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kim‧po‧an	kim‧po‧amme	en kim‧po‧a	emme kim‧po‧a	1.	olen kim‧mo‧nnut	olemme kim‧mo‧nneet	en ole kim‧mo‧nnut	emme ole kim‧mo‧nneet
2.	kim‧po‧at	kim‧po‧atte	et kim‧po‧a	ette kim‧po‧a	2.	olet kim‧mo‧nnut	olette kim‧mo‧nneet	et ole kim‧mo‧nnut	ette ole kim‧mo‧nneet
3.	kim‧po‧aa	kim‧po‧avat	ei kim‧po‧a	eivät kim‧po‧a	3.	on kim‧mo‧nnut	ovat kim‧mo‧nneet	ei ole kim‧mo‧nnut	eivät ole kim‧mo‧nneet
str. bierna	kim‧mo‧taan		ei kim‧mo‧ta		str. bierna	on kim‧mo‧ttu		ei ole kim‧mo‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kim‧po‧sin	kim‧po‧simme	en kim‧mo‧nnut	emme kim‧mo‧nneet	1.	olin kim‧mo‧nnut	olimme kim‧mo‧nneet	en ollut kim‧mo‧nnut	emme olleet kim‧mo‧nneet
2.	kim‧po‧sit	kim‧po‧sitte	et kim‧mo‧nnut	ette kim‧mo‧nneet	2.	olit kim‧mo‧nnut	olitte kim‧mo‧nneet	et ollut kim‧mo‧nnut	ette olleet kim‧mo‧nneet
3.	kim‧po‧si	kim‧po‧sivat	ei kim‧mo‧nnut	eivät kim‧mo‧nneet	3.	oli kim‧mo‧nnut	olivat kim‧mo‧nneet	ei ollut kim‧mo‧nnut	eivät olleet kim‧mo‧nneet
str. bierna	kim‧mo‧ttiin		ei kim‧mo‧ttu		str. bierna	oli kim‧mo‧ttu		ei ollut kim‧mo‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kim‧po‧aisin	kim‧po‧aisimme	en kim‧po‧aisi	emme kim‧po‧aisi	1.	olisin kim‧mo‧nnut	olisimme kim‧mo‧nneet	en olisi kim‧mo‧nnut	emme olisi kim‧mo‧nneet
2.	kim‧po‧aisit	kim‧po‧aisitte	et kim‧po‧aisi	ette kim‧po‧aisi	2.	olisit kim‧mo‧nnut	olisitte kim‧mo‧nneet	et olisi kim‧mo‧nnut	ette olisi kim‧mo‧nneet
3.	kim‧po‧aisi	kim‧po‧aisivat	ei kim‧po‧aisi	eivät kim‧po‧aisi	3.	olisi kim‧mo‧nnut	olisivat kim‧mo‧nneet	ei olisi kim‧mo‧nnut	eivät olisi kim‧mo‧nneet
str. bierna	kim‧mo‧ttaisiin		ei kim‧mo‧ttaisi		str. bierna	olisi kim‧mo‧ttu		ei olisi kim‧mo‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	kim‧mo‧tkaamme	–	älkäämme kim‧mo‧tko	1.	–	olkaamme kim‧mo‧nneet	–	älkäämme olko kim‧mo‧nneet
2.	kim‧po‧a	kim‧mo‧tkaa	älä kim‧po‧a	älkää kim‧mo‧tko	2.	ole kim‧mo‧nnut	olkaa kim‧mo‧nneet	älä ole kim‧mo‧nnut	älkää olko kim‧mo‧nneet
3.	kim‧mo‧tkoon	kim‧mo‧tkoot	älköön kim‧mo‧tko	älkööt kim‧mo‧tko	3.	olkoon kim‧mo‧nnut	olkoot kim‧mo‧nneet	älköön olko kim‧mo‧nnut	älkööt ole kim‧mo‧nneet
str. bierna	kim‧mo‧ttakoon		älköön kim‧mo‧ttako		str. bierna	olkoon kim‧mo‧ttu		älköön olko kim‧mo‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	kim‧mo‧nnen	kim‧mo‧nnemme	en kim‧mo‧nne	emme kim‧mo‧nne	1.	lienen kim‧mo‧nnut	lienemme kim‧mo‧nneet	en liene kim‧mo‧nnut	emme liene kim‧mo‧nneet
2.	kim‧mo‧nnet	kim‧mo‧nnette	et kim‧mo‧nne	ette kim‧mo‧nne	2.	lienet kim‧mo‧nnut	lienette kim‧mo‧nneet	et liene kim‧mo‧nnut	ette liene kim‧mo‧nneet
3.	kim‧mo‧nnee	kim‧mo‧nnevat	ei kim‧mo‧nne	eivät kim‧mo‧nne	3.	lienee kim‧mo‧nnut	lienevät kim‧mo‧nneet	ei liene kim‧mo‧nnut	eivät liene kim‧mo‧nneet
str. bierna	kim‧mo‧ttaneen		ei kim‧mo‧ttane		str. bierna	lienee kim‧mo‧ttu		ei liene kim‧mo‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		kim‧mo‧ta		cz. teraźniejszego	kim‧po‧ava	kim‧mo‧ttava
rozszerzony I		kim‧mo‧takseen²		cz. przeszłego	kim‧mo‧nnut	kim‧mo‧ttu
II	inessivus	kim‧mo‧tessa¹	kim‧mo‧ttaessa	sprawcy	kim‧po‧ama^1, 3
II	instructivus	kim‧mo‧ten	–	przeczący	kim‧po‧amaton
III	inessivus	kim‧po‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	kim‧po‧amasta	–
	illativus	kim‧po‧amaan	–
	adessivus	kim‧po‧amalla	–
	abessivus	kim‧po‧amatta	–
	instructivus	kim‧po‧aman	kim‧mo‧ttaman
IV	mianownik	kim‧po‧aminen
IV	partitivus	kim‧po‧amista
V		kim‧po‧amaisillan²

I[edytuj]

zakończone na -llota (ll → lt)

Przykład poniżej: bezokolicznik aallota, temat aal-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	aal‧to‧an	aal‧to‧amme	en aal‧to‧a	emme aal‧to‧a	1.	olen aal‧lo‧nnut	olemme aal‧lo‧nneet	en ole aal‧lo‧nnut	emme ole aal‧lo‧nneet
2.	aal‧to‧at	aal‧to‧atte	et aal‧to‧a	ette aal‧to‧a	2.	olet aal‧lo‧nnut	olette aal‧lo‧nneet	et ole aal‧lo‧nnut	ette ole aal‧lo‧nneet
3.	aal‧to‧aa	aal‧to‧avat	ei aal‧to‧a	eivät aal‧to‧a	3.	on aal‧lo‧nnut	ovat aal‧lo‧nneet	ei ole aal‧lo‧nnut	eivät ole aal‧lo‧nneet
str. bierna	aal‧lo‧taan		ei aal‧lo‧ta		str. bierna	on aal‧lo‧ttu		ei ole aal‧lo‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	aal‧to‧sin	aal‧to‧simme	en aal‧lo‧nnut	emme aal‧lo‧nneet	1.	olin aal‧lo‧nnut	olimme aal‧lo‧nneet	en ollut aal‧lo‧nnut	emme olleet aal‧lo‧nneet
2.	aal‧to‧sit	aal‧to‧sitte	et aal‧lo‧nnut	ette aal‧lo‧nneet	2.	olit aal‧lo‧nnut	olitte aal‧lo‧nneet	et ollut aal‧lo‧nnut	ette olleet aal‧lo‧nneet
3.	aal‧to‧si	aal‧to‧sivat	ei aal‧lo‧nnut	eivät aal‧lo‧nneet	3.	oli aal‧lo‧nnut	olivat aal‧lo‧nneet	ei ollut aal‧lo‧nnut	eivät olleet aal‧lo‧nneet
str. bierna	aal‧lo‧ttiin		ei aal‧lo‧ttu		str. bierna	oli aal‧lo‧ttu		ei ollut aal‧lo‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	aal‧to‧aisin	aal‧to‧aisimme	en aal‧to‧aisi	emme aal‧to‧aisi	1.	olisin aal‧lo‧nnut	olisimme aal‧lo‧nneet	en olisi aal‧lo‧nnut	emme olisi aal‧lo‧nneet
2.	aal‧to‧aisit	aal‧to‧aisitte	et aal‧to‧aisi	ette aal‧to‧aisi	2.	olisit aal‧lo‧nnut	olisitte aal‧lo‧nneet	et olisi aal‧lo‧nnut	ette olisi aal‧lo‧nneet
3.	aal‧to‧aisi	aal‧to‧aisivat	ei aal‧to‧aisi	eivät aal‧to‧aisi	3.	olisi aal‧lo‧nnut	olisivat aal‧lo‧nneet	ei olisi aal‧lo‧nnut	eivät olisi aal‧lo‧nneet
str. bierna	aal‧lo‧ttaisiin		ei aal‧lo‧ttaisi		str. bierna	olisi aal‧lo‧ttu		ei olisi aal‧lo‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	aal‧lo‧tkaamme	–	älkäämme aal‧lo‧tko	1.	–	olkaamme aal‧lo‧nneet	–	älkäämme olko aal‧lo‧nneet
2.	aal‧to‧a	aal‧lo‧tkaa	älä aal‧to‧a	älkää aal‧lo‧tko	2.	ole aal‧lo‧nnut	olkaa aal‧lo‧nneet	älä ole aal‧lo‧nnut	älkää olko aal‧lo‧nneet
3.	aal‧lo‧tkoon	aal‧lo‧tkoot	älköön aal‧lo‧tko	älkööt aal‧lo‧tko	3.	olkoon aal‧lo‧nnut	olkoot aal‧lo‧nneet	älköön olko aal‧lo‧nnut	älkööt ole aal‧lo‧nneet
str. bierna	aal‧lo‧ttakoon		älköön aal‧lo‧ttako		str. bierna	olkoon aal‧lo‧ttu		älköön olko aal‧lo‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	aal‧lo‧nnen	aal‧lo‧nnemme	en aal‧lo‧nne	emme aal‧lo‧nne	1.	lienen aal‧lo‧nnut	lienemme aal‧lo‧nneet	en liene aal‧lo‧nnut	emme liene aal‧lo‧nneet
2.	aal‧lo‧nnet	aal‧lo‧nnette	et aal‧lo‧nne	ette aal‧lo‧nne	2.	lienet aal‧lo‧nnut	lienette aal‧lo‧nneet	et liene aal‧lo‧nnut	ette liene aal‧lo‧nneet
3.	aal‧lo‧nnee	aal‧lo‧nnevat	ei aal‧lo‧nne	eivät aal‧lo‧nne	3.	lienee aal‧lo‧nnut	lienevät aal‧lo‧nneet	ei liene aal‧lo‧nnut	eivät liene aal‧lo‧nneet
str. bierna	aal‧lo‧ttaneen		ei aal‧lo‧ttane		str. bierna	lienee aal‧lo‧ttu		ei liene aal‧lo‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		aal‧lo‧ta		cz. teraźniejszego	aal‧to‧ava	aal‧lo‧ttava
rozszerzony I		aal‧lo‧takseen²		cz. przeszłego	aal‧lo‧nnut	aal‧lo‧ttu
II	inessivus	aal‧lo‧tessa¹	aal‧lo‧ttaessa	sprawcy	aal‧to‧ama^1, 3
II	instructivus	aal‧lo‧ten	–	przeczący	aal‧to‧amaton
III	inessivus	aal‧to‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	aal‧to‧amasta	–
	illativus	aal‧to‧amaan	–
	adessivus	aal‧to‧amalla	–
	abessivus	aal‧to‧amatta	–
	instructivus	aal‧to‧aman	aal‧lo‧ttaman
IV	mianownik	aal‧to‧aminen
IV	partitivus	aal‧to‧amista
V		aal‧to‧amaisillan²

K[edytuj]

zakończone na -rrota (rr → rt)

Przykład poniżej: bezokolicznik irrota, temat ir-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ir‧to‧an	ir‧to‧amme	en ir‧to‧a	emme ir‧to‧a	1.	olen ir‧ro‧nnut	olemme ir‧ro‧nneet	en ole ir‧ro‧nnut	emme ole ir‧ro‧nneet
2.	ir‧to‧at	ir‧to‧atte	et ir‧to‧a	ette ir‧to‧a	2.	olet ir‧ro‧nnut	olette ir‧ro‧nneet	et ole ir‧ro‧nnut	ette ole ir‧ro‧nneet
3.	ir‧to‧aa	ir‧to‧avat	ei ir‧to‧a	eivät ir‧to‧a	3.	on ir‧ro‧nnut	ovat ir‧ro‧nneet	ei ole ir‧ro‧nnut	eivät ole ir‧ro‧nneet
str. bierna	ir‧ro‧taan		ei ir‧ro‧ta		str. bierna	on ir‧ro‧ttu		ei ole ir‧ro‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ir‧to‧sin	ir‧to‧simme	en ir‧ro‧nnut	emme ir‧ro‧nneet	1.	olin ir‧ro‧nnut	olimme ir‧ro‧nneet	en ollut ir‧ro‧nnut	emme olleet ir‧ro‧nneet
2.	ir‧to‧sit	ir‧to‧sitte	et ir‧ro‧nnut	ette ir‧ro‧nneet	2.	olit ir‧ro‧nnut	olitte ir‧ro‧nneet	et ollut ir‧ro‧nnut	ette olleet ir‧ro‧nneet
3.	ir‧to‧si	ir‧to‧sivat	ei ir‧ro‧nnut	eivät ir‧ro‧nneet	3.	oli ir‧ro‧nnut	olivat ir‧ro‧nneet	ei ollut ir‧ro‧nnut	eivät olleet ir‧ro‧nneet
str. bierna	ir‧ro‧ttiin		ei ir‧ro‧ttu		str. bierna	oli ir‧ro‧ttu		ei ollut ir‧ro‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ir‧to‧aisin	ir‧to‧aisimme	en ir‧to‧aisi	emme ir‧to‧aisi	1.	olisin ir‧ro‧nnut	olisimme ir‧ro‧nneet	en olisi ir‧ro‧nnut	emme olisi ir‧ro‧nneet
2.	ir‧to‧aisit	ir‧to‧aisitte	et ir‧to‧aisi	ette ir‧to‧aisi	2.	olisit ir‧ro‧nnut	olisitte ir‧ro‧nneet	et olisi ir‧ro‧nnut	ette olisi ir‧ro‧nneet
3.	ir‧to‧aisi	ir‧to‧aisivat	ei ir‧to‧aisi	eivät ir‧to‧aisi	3.	olisi ir‧ro‧nnut	olisivat ir‧ro‧nneet	ei olisi ir‧ro‧nnut	eivät olisi ir‧ro‧nneet
str. bierna	ir‧ro‧ttaisiin		ei ir‧ro‧ttaisi		str. bierna	olisi ir‧ro‧ttu		ei olisi ir‧ro‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	ir‧ro‧tkaamme	–	älkäämme ir‧ro‧tko	1.	–	olkaamme ir‧ro‧nneet	–	älkäämme olko ir‧ro‧nneet
2.	ir‧to‧a	ir‧ro‧tkaa	älä ir‧to‧a	älkää ir‧ro‧tko	2.	ole ir‧ro‧nnut	olkaa ir‧ro‧nneet	älä ole ir‧ro‧nnut	älkää olko ir‧ro‧nneet
3.	ir‧ro‧tkoon	ir‧ro‧tkoot	älköön ir‧ro‧tko	älkööt ir‧ro‧tko	3.	olkoon ir‧ro‧nnut	olkoot ir‧ro‧nneet	älköön olko ir‧ro‧nnut	älkööt ole ir‧ro‧nneet
str. bierna	ir‧ro‧ttakoon		älköön ir‧ro‧ttako		str. bierna	olkoon ir‧ro‧ttu		älköön olko ir‧ro‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ir‧ro‧nnen	ir‧ro‧nnemme	en ir‧ro‧nne	emme ir‧ro‧nne	1.	lienen ir‧ro‧nnut	lienemme ir‧ro‧nneet	en liene ir‧ro‧nnut	emme liene ir‧ro‧nneet
2.	ir‧ro‧nnet	ir‧ro‧nnette	et ir‧ro‧nne	ette ir‧ro‧nne	2.	lienet ir‧ro‧nnut	lienette ir‧ro‧nneet	et liene ir‧ro‧nnut	ette liene ir‧ro‧nneet
3.	ir‧ro‧nnee	ir‧ro‧nnevat	ei ir‧ro‧nne	eivät ir‧ro‧nne	3.	lienee ir‧ro‧nnut	lienevät ir‧ro‧nneet	ei liene ir‧ro‧nnut	eivät liene ir‧ro‧nneet
str. bierna	ir‧ro‧ttaneen		ei ir‧ro‧ttane		str. bierna	lienee ir‧ro‧ttu		ei liene ir‧ro‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		ir‧ro‧ta		cz. teraźniejszego	ir‧to‧ava	ir‧ro‧ttava
rozszerzony I		ir‧ro‧takseen²		cz. przeszłego	ir‧ro‧nnut	ir‧ro‧ttu
II	inessivus	ir‧ro‧tessa¹	ir‧ro‧ttaessa	sprawcy	ir‧to‧ama^1, 3
II	instructivus	ir‧ro‧ten	–	przeczący	ir‧to‧amaton
III	inessivus	ir‧to‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	ir‧to‧amasta	–
	illativus	ir‧to‧amaan	–
	adessivus	ir‧to‧amalla	–
	abessivus	ir‧to‧amatta	–
	instructivus	ir‧to‧aman	ir‧ro‧ttaman
IV	mianownik	ir‧to‧aminen
IV	partitivus	ir‧to‧amista
V		ir‧to‧amaisillan²