Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/27a

<< Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/27

B[edytuj]

zakończone na -pota (p → pp)

Przykład poniżej: bezokolicznik upota, temat up-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	up‧po‧an	up‧po‧amme	en up‧po‧a	emme up‧po‧a	1.	olen up‧o‧nnut	olemme up‧o‧nneet	en ole up‧o‧nnut	emme ole up‧o‧nneet
2.	up‧po‧at	up‧po‧atte	et up‧po‧a	ette up‧po‧a	2.	olet up‧o‧nnut	olette up‧o‧nneet	et ole up‧o‧nnut	ette ole up‧o‧nneet
3.	up‧po‧aa	up‧po‧avat	ei up‧po‧a	eivät up‧po‧a	3.	on up‧o‧nnut	ovat up‧o‧nneet	ei ole up‧o‧nnut	eivät ole up‧o‧nneet
str. bierna	up‧o‧taan		ei up‧o‧ta		str. bierna	on up‧o‧ttu		ei ole up‧o‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	up‧po‧sin	up‧po‧simme	en up‧o‧nnut	emme up‧o‧nneet	1.	olin up‧o‧nnut	olimme up‧o‧nneet	en ollut up‧o‧nnut	emme olleet up‧o‧nneet
2.	up‧po‧sit	up‧po‧sitte	et up‧o‧nnut	ette up‧o‧nneet	2.	olit up‧o‧nnut	olitte up‧o‧nneet	et ollut up‧o‧nnut	ette olleet up‧o‧nneet
3.	up‧po‧si	up‧po‧sivat	ei up‧o‧nnut	eivät up‧o‧nneet	3.	oli up‧o‧nnut	olivat up‧o‧nneet	ei ollut up‧o‧nnut	eivät olleet up‧o‧nneet
str. bierna	up‧o‧ttiin		ei up‧o‧ttu		str. bierna	oli up‧o‧ttu		ei ollut up‧o‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	up‧po‧aisin	up‧po‧aisimme	en up‧po‧aisi	emme up‧po‧aisi	1.	olisin up‧o‧nnut	olisimme up‧o‧nneet	en olisi up‧o‧nnut	emme olisi up‧o‧nneet
2.	up‧po‧aisit	up‧po‧aisitte	et up‧po‧aisi	ette up‧po‧aisi	2.	olisit up‧o‧nnut	olisitte up‧o‧nneet	et olisi up‧o‧nnut	ette olisi up‧o‧nneet
3.	up‧po‧aisi	up‧po‧aisivat	ei up‧po‧aisi	eivät up‧po‧aisi	3.	olisi up‧o‧nnut	olisivat up‧o‧nneet	ei olisi up‧o‧nnut	eivät olisi up‧o‧nneet
str. bierna	up‧o‧ttaisiin		ei up‧o‧ttaisi		str. bierna	olisi up‧o‧ttu		ei olisi up‧o‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	up‧o‧tkaamme	–	älkäämme up‧o‧tko	1.	–	olkaamme up‧o‧nneet	–	älkäämme olko up‧o‧nneet
2.	up‧po‧a	up‧o‧tkaa	älä up‧po‧a	älkää up‧o‧tko	2.	ole up‧o‧nnut	olkaa up‧o‧nneet	älä ole up‧o‧nnut	älkää olko up‧o‧nneet
3.	up‧o‧tkoon	up‧o‧tkoot	älköön up‧o‧tko	älkööt up‧o‧tko	3.	olkoon up‧o‧nnut	olkoot up‧o‧nneet	älköön olko up‧o‧nnut	älkööt ole up‧o‧nneet
str. bierna	up‧o‧ttakoon		älköön up‧o‧ttako		str. bierna	olkoon up‧o‧ttu		älköön olko up‧o‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	up‧o‧nnen	up‧o‧nnemme	en up‧o‧nne	emme up‧o‧nne	1.	lienen up‧o‧nnut	lienemme up‧o‧nneet	en liene up‧o‧nnut	emme liene up‧o‧nneet
2.	up‧o‧nnet	up‧o‧nnette	et up‧o‧nne	ette up‧o‧nne	2.	lienet up‧o‧nnut	lienette up‧o‧nneet	et liene up‧o‧nnut	ette liene up‧o‧nneet
3.	up‧o‧nnee	up‧o‧nnevat	ei up‧o‧nne	eivät up‧o‧nne	3.	lienee up‧o‧nnut	lienevät up‧o‧nneet	ei liene up‧o‧nnut	eivät liene up‧o‧nneet
str. bierna	up‧o‧ttaneen		ei up‧o‧ttane		str. bierna	lienee up‧o‧ttu		ei liene up‧o‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		up‧o‧ta		cz. teraźniejszego	up‧po‧ava	up‧o‧ttava
rozszerzony I		up‧o‧takseen²		cz. przeszłego	up‧o‧nnut	up‧o‧ttu
II	inessivus	up‧o‧tessa¹	up‧o‧ttaessa	sprawcy	up‧po‧ama^1, 3
II	instructivus	up‧o‧ten	–	przeczący	up‧po‧amaton
III	inessivus	up‧po‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	up‧po‧amasta	–
	illativus	up‧po‧amaan	–
	adessivus	up‧po‧amalla	–
	abessivus	up‧po‧amatta	–
	instructivus	up‧po‧aman	up‧o‧ttaman
IV	mianownik	up‧po‧aminen
IV	partitivus	up‧po‧amista
V		up‧po‧amaisillan²

C[edytuj]

zakończone na -tota (t → tt)

Przykład poniżej: bezokolicznik lotota, temat lot-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lot‧to‧an	lot‧to‧amme	en lot‧to‧a	emme lot‧to‧a	1.	olen lot‧o‧nnut	olemme lot‧o‧nneet	en ole lot‧o‧nnut	emme ole lot‧o‧nneet
2.	lot‧to‧at	lot‧to‧atte	et lot‧to‧a	ette lot‧to‧a	2.	olet lot‧o‧nnut	olette lot‧o‧nneet	et ole lot‧o‧nnut	ette ole lot‧o‧nneet
3.	lot‧to‧aa	lot‧to‧avat	ei lot‧to‧a	eivät lot‧to‧a	3.	on lot‧o‧nnut	ovat lot‧o‧nneet	ei ole lot‧o‧nnut	eivät ole lot‧o‧nneet
str. bierna	lot‧o‧taan		ei lot‧o‧ta		str. bierna	on lot‧o‧ttu		ei ole lot‧o‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lot‧to‧sin	lot‧to‧simme	en lot‧o‧nnut	emme lot‧o‧nneet	1.	olin lot‧o‧nnut	olimme lot‧o‧nneet	en ollut lot‧o‧nnut	emme olleet lot‧o‧nneet
2.	lot‧to‧sit	lot‧to‧sitte	et lot‧o‧nnut	ette lot‧o‧nneet	2.	olit lot‧o‧nnut	olitte lot‧o‧nneet	et ollut lot‧o‧nnut	ette olleet lot‧o‧nneet
3.	lot‧to‧si	lot‧to‧sivat	ei lot‧o‧nnut	eivät lot‧o‧nneet	3.	oli lot‧o‧nnut	olivat lot‧o‧nneet	ei ollut lot‧o‧nnut	eivät olleet lot‧o‧nneet
str. bierna	lot‧o‧ttiin		ei lot‧o‧ttu		str. bierna	oli lot‧o‧ttu		ei ollut lot‧o‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lot‧to‧aisin	lot‧to‧aisimme	en lot‧to‧aisi	emme lot‧to‧aisi	1.	olisin lot‧o‧nnut	olisimme lot‧o‧nneet	en olisi lot‧o‧nnut	emme olisi lot‧o‧nneet
2.	lot‧to‧aisit	lot‧to‧aisitte	et lot‧to‧aisi	ette lot‧to‧aisi	2.	olisit lot‧o‧nnut	olisitte lot‧o‧nneet	et olisi lot‧o‧nnut	ette olisi lot‧o‧nneet
3.	lot‧to‧aisi	lot‧to‧aisivat	ei lot‧to‧aisi	eivät lot‧to‧aisi	3.	olisi lot‧o‧nnut	olisivat lot‧o‧nneet	ei olisi lot‧o‧nnut	eivät olisi lot‧o‧nneet
str. bierna	lot‧o‧ttaisiin		ei lot‧o‧ttaisi		str. bierna	olisi lot‧o‧ttu		ei olisi lot‧o‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	lot‧o‧tkaamme	–	älkäämme lot‧o‧tko	1.	–	olkaamme lot‧o‧nneet	–	älkäämme olko lot‧o‧nneet
2.	lot‧to‧a	lot‧o‧tkaa	älä lot‧to‧a	älkää lot‧o‧tko	2.	ole lot‧o‧nnut	olkaa lot‧o‧nneet	älä ole lot‧o‧nnut	älkää olko lot‧o‧nneet
3.	lot‧o‧tkoon	lot‧o‧tkoot	älköön lot‧o‧tko	älkööt lot‧o‧tko	3.	olkoon lot‧o‧nnut	olkoot lot‧o‧nneet	älköön olko lot‧o‧nnut	älkööt ole lot‧o‧nneet
str. bierna	lot‧o‧ttakoon		älköön lot‧o‧ttako		str. bierna	olkoon lot‧o‧ttu		älköön olko lot‧o‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	lot‧o‧nnen	lot‧o‧nnemme	en lot‧o‧nne	emme lot‧o‧nne	1.	lienen lot‧o‧nnut	lienemme lot‧o‧nneet	en liene lot‧o‧nnut	emme liene lot‧o‧nneet
2.	lot‧o‧nnet	lot‧o‧nnette	et lot‧o‧nne	ette lot‧o‧nne	2.	lienet lot‧o‧nnut	lienette lot‧o‧nneet	et liene lot‧o‧nnut	ette liene lot‧o‧nneet
3.	lot‧o‧nnee	lot‧o‧nnevat	ei lot‧o‧nne	eivät lot‧o‧nne	3.	lienee lot‧o‧nnut	lienevät lot‧o‧nneet	ei liene lot‧o‧nnut	eivät liene lot‧o‧nneet
str. bierna	lot‧o‧ttaneen		ei lot‧o‧ttane		str. bierna	lienee lot‧o‧ttu		ei liene lot‧o‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		lot‧o‧ta		cz. teraźniejszego	lot‧to‧ava	lot‧o‧ttava
rozszerzony I		lot‧o‧takseen²		cz. przeszłego	lot‧o‧nnut	lot‧o‧ttu
II	inessivus	lot‧o‧tessa¹	lot‧o‧ttaessa	sprawcy	lot‧to‧ama^1, 3
II	instructivus	lot‧o‧ten	–	przeczący	lot‧to‧amaton
III	inessivus	lot‧to‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	lot‧to‧amasta	–
	illativus	lot‧to‧amaan	–
	adessivus	lot‧to‧amalla	–
	abessivus	lot‧to‧amatta	–
	instructivus	lot‧to‧aman	lot‧o‧ttaman
IV	mianownik	lot‧to‧aminen
IV	partitivus	lot‧to‧amista
V		lot‧to‧amaisillan²

D[edytuj]

zakończone na -ota (— → k)

Przykład poniżej: bezokolicznik seota, temat se-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	se‧ko‧an	se‧ko‧amme	en se‧ko‧a	emme se‧ko‧a	1.	olen se‧o‧nnut	olemme se‧o‧nneet	en ole se‧o‧nnut	emme ole se‧o‧nneet
2.	se‧ko‧at	se‧ko‧atte	et se‧ko‧a	ette se‧ko‧a	2.	olet se‧o‧nnut	olette se‧o‧nneet	et ole se‧o‧nnut	ette ole se‧o‧nneet
3.	se‧ko‧aa	se‧ko‧avat	ei se‧ko‧a	eivät se‧ko‧a	3.	on se‧o‧nnut	ovat se‧o‧nneet	ei ole se‧o‧nnut	eivät ole se‧o‧nneet
str. bierna	se‧o‧taan		ei se‧o‧ta		str. bierna	on se‧o‧ttu		ei ole se‧o‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	se‧ko‧sin	se‧ko‧simme	en se‧o‧nnut	emme se‧o‧nneet	1.	olin se‧o‧nnut	olimme se‧o‧nneet	en ollut se‧o‧nnut	emme olleet se‧o‧nneet
2.	se‧ko‧sit	se‧ko‧sitte	et se‧o‧nnut	ette se‧o‧nneet	2.	olit se‧o‧nnut	olitte se‧o‧nneet	et ollut se‧o‧nnut	ette olleet se‧o‧nneet
3.	se‧ko‧si	se‧ko‧sivat	ei se‧o‧nnut	eivät se‧o‧nneet	3.	oli se‧o‧nnut	olivat se‧o‧nneet	ei ollut se‧o‧nnut	eivät olleet se‧o‧nneet
str. bierna	se‧o‧ttiin		ei se‧o‧ttu		str. bierna	oli se‧o‧ttu		ei ollut se‧o‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	se‧ko‧aisin	se‧ko‧aisimme	en se‧ko‧aisi	emme se‧ko‧aisi	1.	olisin se‧o‧nnut	olisimme se‧o‧nneet	en olisi se‧o‧nnut	emme olisi se‧o‧nneet
2.	se‧ko‧aisit	se‧ko‧aisitte	et se‧ko‧aisi	ette se‧ko‧aisi	2.	olisit se‧o‧nnut	olisitte se‧o‧nneet	et olisi se‧o‧nnut	ette olisi se‧o‧nneet
3.	se‧ko‧aisi	se‧ko‧aisivat	ei se‧ko‧aisi	eivät se‧ko‧aisi	3.	olisi se‧o‧nnut	olisivat se‧o‧nneet	ei olisi se‧o‧nnut	eivät olisi se‧o‧nneet
str. bierna	se‧o‧ttaisiin		ei se‧o‧ttaisi		str. bierna	olisi se‧o‧ttu		ei olisi se‧o‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	se‧o‧tkaamme	–	älkäämme se‧o‧tko	1.	–	olkaamme se‧o‧nneet	–	älkäämme olko se‧o‧nneet
2.	se‧ko‧a	se‧o‧tkaa	älä se‧ko‧a	älkää se‧o‧tko	2.	ole se‧o‧nnut	olkaa se‧o‧nneet	älä ole se‧o‧nnut	älkää olko se‧o‧nneet
3.	se‧o‧tkoon	se‧o‧tkoot	älköön se‧o‧tko	älkööt se‧o‧tko	3.	olkoon se‧o‧nnut	olkoot se‧o‧nneet	älköön olko se‧o‧nnut	älkööt ole se‧o‧nneet
str. bierna	se‧o‧ttakoon		älköön se‧o‧ttako		str. bierna	olkoon se‧o‧ttu		älköön olko se‧o‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	se‧o‧nnen	se‧o‧nnemme	en se‧o‧nne	emme se‧o‧nne	1.	lienen se‧o‧nnut	lienemme se‧o‧nneet	en liene se‧o‧nnut	emme liene se‧o‧nneet
2.	se‧o‧nnet	se‧o‧nnette	et se‧o‧nne	ette se‧o‧nne	2.	lienet se‧o‧nnut	lienette se‧o‧nneet	et liene se‧o‧nnut	ette liene se‧o‧nneet
3.	se‧o‧nnee	se‧o‧nnevat	ei se‧o‧nne	eivät se‧o‧nne	3.	lienee se‧o‧nnut	lienevät se‧o‧nneet	ei liene se‧o‧nnut	eivät liene se‧o‧nneet
str. bierna	se‧o‧ttaneen		ei se‧o‧ttane		str. bierna	lienee se‧o‧ttu		ei liene se‧o‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		se‧o‧ta		cz. teraźniejszego	se‧ko‧ava	se‧o‧ttava
rozszerzony I		se‧o‧takseen²		cz. przeszłego	se‧o‧nnut	se‧o‧ttu
II	inessivus	se‧o‧tessa¹	se‧o‧ttaessa	sprawcy	se‧ko‧ama^1, 3
II	instructivus	se‧o‧ten	–	przeczący	se‧ko‧amaton
III	inessivus	se‧ko‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	se‧ko‧amasta	–
	illativus	se‧ko‧amaan	–
	adessivus	se‧ko‧amalla	–
	abessivus	se‧ko‧amatta	–
	instructivus	se‧ko‧aman	se‧o‧ttaman
IV	mianownik	se‧ko‧aminen
IV	partitivus	se‧ko‧amista
V		se‧ko‧amaisillan²

E[edytuj]

zakończone na -vota (v → p)

Przykład poniżej: bezokolicznik turvota, temat tur-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tur‧po‧an	tur‧po‧amme	en tur‧po‧a	emme tur‧po‧a	1.	olen tur‧vo‧nnut	olemme tur‧vo‧nneet	en ole tur‧vo‧nnut	emme ole tur‧vo‧nneet
2.	tur‧po‧at	tur‧po‧atte	et tur‧po‧a	ette tur‧po‧a	2.	olet tur‧vo‧nnut	olette tur‧vo‧nneet	et ole tur‧vo‧nnut	ette ole tur‧vo‧nneet
3.	tur‧po‧aa	tur‧po‧avat	ei tur‧po‧a	eivät tur‧po‧a	3.	on tur‧vo‧nnut	ovat tur‧vo‧nneet	ei ole tur‧vo‧nnut	eivät ole tur‧vo‧nneet
str. bierna	tur‧vo‧taan		ei tur‧vo‧ta		str. bierna	on tur‧vo‧ttu		ei ole tur‧vo‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tur‧po‧sin	tur‧po‧simme	en tur‧vo‧nnut	emme tur‧vo‧nneet	1.	olin tur‧vo‧nnut	olimme tur‧vo‧nneet	en ollut tur‧vo‧nnut	emme olleet tur‧vo‧nneet
2.	tur‧po‧sit	tur‧po‧sitte	et tur‧vo‧nnut	ette tur‧vo‧nneet	2.	olit tur‧vo‧nnut	olitte tur‧vo‧nneet	et ollut tur‧vo‧nnut	ette olleet tur‧vo‧nneet
3.	tur‧po‧si	tur‧po‧sivat	ei tur‧vo‧nnut	eivät tur‧vo‧nneet	3.	oli tur‧vo‧nnut	olivat tur‧vo‧nneet	ei ollut tur‧vo‧nnut	eivät olleet tur‧vo‧nneet
str. bierna	tur‧vo‧ttiin		ei tur‧vo‧ttu		str. bierna	oli tur‧vo‧ttu		ei ollut tur‧vo‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tur‧po‧aisin	tur‧po‧aisimme	en tur‧po‧aisi	emme tur‧po‧aisi	1.	olisin tur‧vo‧nnut	olisimme tur‧vo‧nneet	en olisi tur‧vo‧nnut	emme olisi tur‧vo‧nneet
2.	tur‧po‧aisit	tur‧po‧aisitte	et tur‧po‧aisi	ette tur‧po‧aisi	2.	olisit tur‧vo‧nnut	olisitte tur‧vo‧nneet	et olisi tur‧vo‧nnut	ette olisi tur‧vo‧nneet
3.	tur‧po‧aisi	tur‧po‧aisivat	ei tur‧po‧aisi	eivät tur‧po‧aisi	3.	olisi tur‧vo‧nnut	olisivat tur‧vo‧nneet	ei olisi tur‧vo‧nnut	eivät olisi tur‧vo‧nneet
str. bierna	tur‧vo‧ttaisiin		ei tur‧vo‧ttaisi		str. bierna	olisi tur‧vo‧ttu		ei olisi tur‧vo‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	tur‧vo‧tkaamme	–	älkäämme tur‧vo‧tko	1.	–	olkaamme tur‧vo‧nneet	–	älkäämme olko tur‧vo‧nneet
2.	tur‧po‧a	tur‧vo‧tkaa	älä tur‧po‧a	älkää tur‧vo‧tko	2.	ole tur‧vo‧nnut	olkaa tur‧vo‧nneet	älä ole tur‧vo‧nnut	älkää olko tur‧vo‧nneet
3.	tur‧vo‧tkoon	tur‧vo‧tkoot	älköön tur‧vo‧tko	älkööt tur‧vo‧tko	3.	olkoon tur‧vo‧nnut	olkoot tur‧vo‧nneet	älköön olko tur‧vo‧nnut	älkööt ole tur‧vo‧nneet
str. bierna	tur‧vo‧ttakoon		älköön tur‧vo‧ttako		str. bierna	olkoon tur‧vo‧ttu		älköön olko tur‧vo‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	tur‧vo‧nnen	tur‧vo‧nnemme	en tur‧vo‧nne	emme tur‧vo‧nne	1.	lienen tur‧vo‧nnut	lienemme tur‧vo‧nneet	en liene tur‧vo‧nnut	emme liene tur‧vo‧nneet
2.	tur‧vo‧nnet	tur‧vo‧nnette	et tur‧vo‧nne	ette tur‧vo‧nne	2.	lienet tur‧vo‧nnut	lienette tur‧vo‧nneet	et liene tur‧vo‧nnut	ette liene tur‧vo‧nneet
3.	tur‧vo‧nnee	tur‧vo‧nnevat	ei tur‧vo‧nne	eivät tur‧vo‧nne	3.	lienee tur‧vo‧nnut	lienevät tur‧vo‧nneet	ei liene tur‧vo‧nnut	eivät liene tur‧vo‧nneet
str. bierna	tur‧vo‧ttaneen		ei tur‧vo‧ttane		str. bierna	lienee tur‧vo‧ttu		ei liene tur‧vo‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		tur‧vo‧ta		cz. teraźniejszego	tur‧po‧ava	tur‧vo‧ttava
rozszerzony I		tur‧vo‧takseen²		cz. przeszłego	tur‧vo‧nnut	tur‧vo‧ttu
II	inessivus	tur‧vo‧tessa¹	tur‧vo‧ttaessa	sprawcy	tur‧po‧ama^1, 3
II	instructivus	tur‧vo‧ten	–	przeczący	tur‧po‧amaton
III	inessivus	tur‧po‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	tur‧po‧amasta	–
	illativus	tur‧po‧amaan	–
	adessivus	tur‧po‧amalla	–
	abessivus	tur‧po‧amatta	–
	instructivus	tur‧po‧aman	tur‧vo‧ttaman
IV	mianownik	tur‧po‧aminen
IV	partitivus	tur‧po‧amista
V		tur‧po‧amaisillan²

F[edytuj]

zakończone na -dota (d → t)

Przykład poniżej: bezokolicznik pudota, temat pu-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pu‧to‧an	pu‧to‧amme	en pu‧to‧a	emme pu‧to‧a	1.	olen pu‧do‧nnut	olemme pu‧do‧nneet	en ole pu‧do‧nnut	emme ole pu‧do‧nneet
2.	pu‧to‧at	pu‧to‧atte	et pu‧to‧a	ette pu‧to‧a	2.	olet pu‧do‧nnut	olette pu‧do‧nneet	et ole pu‧do‧nnut	ette ole pu‧do‧nneet
3.	pu‧to‧aa	pu‧to‧avat	ei pu‧to‧a	eivät pu‧to‧a	3.	on pu‧do‧nnut	ovat pu‧do‧nneet	ei ole pu‧do‧nnut	eivät ole pu‧do‧nneet
str. bierna	pu‧do‧taan		ei pu‧do‧ta		str. bierna	on pu‧do‧ttu		ei ole pu‧do‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pu‧to‧sin	pu‧to‧simme	en pu‧do‧nnut	emme pu‧do‧nneet	1.	olin pu‧do‧nnut	olimme pu‧do‧nneet	en ollut pu‧do‧nnut	emme olleet pu‧do‧nneet
2.	pu‧to‧sit	pu‧to‧sitte	et pu‧do‧nnut	ette pu‧do‧nneet	2.	olit pu‧do‧nnut	olitte pu‧do‧nneet	et ollut pu‧do‧nnut	ette olleet pu‧do‧nneet
3.	pu‧to‧si	pu‧to‧sivat	ei pu‧do‧nnut	eivät pu‧do‧nneet	3.	oli pu‧do‧nnut	olivat pu‧do‧nneet	ei ollut pu‧do‧nnut	eivät olleet pu‧do‧nneet
str. bierna	pu‧do‧ttiin		ei pu‧do‧ttu		str. bierna	oli pu‧do‧ttu		ei ollut pu‧do‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pu‧to‧aisin	pu‧to‧aisimme	en pu‧to‧aisi	emme pu‧to‧aisi	1.	olisin pu‧do‧nnut	olisimme pu‧do‧nneet	en olisi pu‧do‧nnut	emme olisi pu‧do‧nneet
2.	pu‧to‧aisit	pu‧to‧aisitte	et pu‧to‧aisi	ette pu‧to‧aisi	2.	olisit pu‧do‧nnut	olisitte pu‧do‧nneet	et olisi pu‧do‧nnut	ette olisi pu‧do‧nneet
3.	pu‧to‧aisi	pu‧to‧aisivat	ei pu‧to‧aisi	eivät pu‧to‧aisi	3.	olisi pu‧do‧nnut	olisivat pu‧do‧nneet	ei olisi pu‧do‧nnut	eivät olisi pu‧do‧nneet
str. bierna	pu‧do‧ttaisiin		ei pu‧do‧ttaisi		str. bierna	olisi pu‧do‧ttu		ei olisi pu‧do‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	pu‧do‧tkaamme	–	älkäämme pu‧do‧tko	1.	–	olkaamme pu‧do‧nneet	–	älkäämme olko pu‧do‧nneet
2.	pu‧to‧a	pu‧do‧tkaa	älä pu‧to‧a	älkää pu‧do‧tko	2.	ole pu‧do‧nnut	olkaa pu‧do‧nneet	älä ole pu‧do‧nnut	älkää olko pu‧do‧nneet
3.	pu‧do‧tkoon	pu‧do‧tkoot	älköön pu‧do‧tko	älkööt pu‧do‧tko	3.	olkoon pu‧do‧nnut	olkoot pu‧do‧nneet	älköön olko pu‧do‧nnut	älkööt ole pu‧do‧nneet
str. bierna	pu‧do‧ttakoon		älköön pu‧do‧ttako		str. bierna	olkoon pu‧do‧ttu		älköön olko pu‧do‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pu‧do‧nnen	pu‧do‧nnemme	en pu‧do‧nne	emme pu‧do‧nne	1.	lienen pu‧do‧nnut	lienemme pu‧do‧nneet	en liene pu‧do‧nnut	emme liene pu‧do‧nneet
2.	pu‧do‧nnet	pu‧do‧nnette	et pu‧do‧nne	ette pu‧do‧nne	2.	lienet pu‧do‧nnut	lienette pu‧do‧nneet	et liene pu‧do‧nnut	ette liene pu‧do‧nneet
3.	pu‧do‧nnee	pu‧do‧nnevat	ei pu‧do‧nne	eivät pu‧do‧nne	3.	lienee pu‧do‧nnut	lienevät pu‧do‧nneet	ei liene pu‧do‧nnut	eivät liene pu‧do‧nneet
str. bierna	pu‧do‧ttaneen		ei pu‧do‧ttane		str. bierna	lienee pu‧do‧ttu		ei liene pu‧do‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		pu‧do‧ta		cz. teraźniejszego	pu‧to‧ava	pu‧do‧ttava
rozszerzony I		pu‧do‧takseen²		cz. przeszłego	pu‧do‧nnut	pu‧do‧ttu
II	inessivus	pu‧do‧tessa¹	pu‧do‧ttaessa	sprawcy	pu‧to‧ama^1, 3
II	instructivus	pu‧do‧ten	–	przeczący	pu‧to‧amaton
III	inessivus	pu‧to‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	pu‧to‧amasta	–
	illativus	pu‧to‧amaan	–
	adessivus	pu‧to‧amalla	–
	abessivus	pu‧to‧amatta	–
	instructivus	pu‧to‧aman	pu‧do‧ttaman
IV	mianownik	pu‧to‧aminen
IV	partitivus	pu‧to‧amista
V		pu‧to‧amaisillan²