Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/24b

<< Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/24

C[edytuj]

zakończone na -tata (t → tt)

Przykład poniżej: bezokolicznik mitata, temat mit-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	mit‧ta‧an	mit‧ta‧amme	en mit‧ta‧a	emme mit‧ta‧a	1.	olen mit‧a‧nnut	olemme mit‧a‧nneet	en ole mit‧a‧nnut	emme ole mit‧a‧nneet
2.	mit‧ta‧at	mit‧ta‧atte	et mit‧ta‧a	ette mit‧ta‧a	2.	olet mit‧a‧nnut	olette mit‧a‧nneet	et ole mit‧a‧nnut	ette ole mit‧a‧nneet
3.	mit‧ta‧a	mit‧ta‧avat	ei mit‧ta‧a	eivät mit‧ta‧a	3.	on mit‧a‧nnut	ovat mit‧a‧nneet	ei ole mit‧a‧nnut	eivät ole mit‧a‧nneet
str. bierna	mit‧a‧taan		ei mit‧a‧ta		str. bierna	on mit‧a‧ttu		ei ole mit‧a‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	mit‧ta‧sin	mit‧ta‧simme	en mit‧a‧nnut	emme mit‧a‧nneet	1.	olin mit‧a‧nnut	olimme mit‧a‧nneet	en ollut mit‧a‧nnut	emme olleet mit‧a‧nneet
2.	mit‧ta‧sit	mit‧ta‧sitte	et mit‧a‧nnut	ette mit‧a‧nneet	2.	olit mit‧a‧nnut	olitte mit‧a‧nneet	et ollut mit‧a‧nnut	ette olleet mit‧a‧nneet
3.	mit‧ta‧si	mit‧ta‧sivat	ei mit‧a‧nnut	eivät mit‧a‧nneet	3.	oli mit‧a‧nnut	olivat mit‧a‧nneet	ei ollut mit‧a‧nnut	eivät olleet mit‧a‧nneet
str. bierna	mit‧a‧ttiin		ei mit‧a‧ttu		str. bierna	oli mit‧a‧ttu		ei ollut mit‧a‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	mit‧ta‧isin	mit‧ta‧isimme	en mit‧ta‧isi	emme mit‧ta‧isi	1.	olisin mit‧a‧nnut	olisimme mit‧a‧nneet	en olisi mit‧a‧nnut	emme olisi mit‧a‧nneet
2.	mit‧ta‧isit	mit‧ta‧isitte	et mit‧ta‧isi	ette mit‧ta‧isi	2.	olisit mit‧a‧nnut	olisitte mit‧a‧nneet	et olisi mit‧a‧nnut	ette olisi mit‧a‧nneet
3.	mit‧ta‧isi	mit‧ta‧isivat	ei mit‧ta‧isi	eivät mit‧ta‧isi	3.	olisi mit‧a‧nnut	olisivat mit‧a‧nneet	ei olisi mit‧a‧nnut	eivät olisi mit‧a‧nneet
str. bierna	mit‧a‧ttaisiin		ei mit‧a‧ttaisi		str. bierna	olisi mit‧a‧ttu		ei olisi mit‧a‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	mit‧a‧tkaamme	–	älkäämme mit‧a‧tko	1.	–	olkaamme mit‧a‧nneet	–	älkäämme olko mit‧a‧nneet
2.	mit‧ta‧a	mit‧a‧tkaa	älä mit‧ta‧a	älkää mit‧a‧tko	2.	ole mit‧a‧nnut	olkaa mit‧a‧nneet	älä ole mit‧a‧nnut	älkää olko mit‧a‧nneet
3.	mit‧a‧tkoon	mit‧a‧tkoot	älköön mit‧a‧tko	älkööt mit‧a‧tko	3.	olkoon mit‧a‧nnut	olkoot mit‧a‧nneet	älköön olko mit‧a‧nnut	älkööt ole mit‧a‧nneet
str. bierna	mit‧a‧ttakoon		älköön mit‧a‧ttako		str. bierna	olkoon mit‧a‧ttu		älköön olko mit‧a‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	mit‧a‧nnen	mit‧a‧nnemme	en mit‧a‧nne	emme mit‧a‧nne	1.	lienen mit‧a‧nnut	lienemme mit‧a‧nneet	en liene mit‧a‧nnut	emme liene mit‧a‧nneet
2.	mit‧a‧nnet	mit‧a‧nnette	et mit‧a‧nne	ette mit‧a‧nne	2.	lienet mit‧a‧nnut	lienette mit‧a‧nneet	et liene mit‧a‧nnut	ette liene mit‧a‧nneet
3.	mit‧a‧nnee	mit‧a‧nnevat	ei mit‧a‧nne	eivät mit‧a‧nne	3.	lienee mit‧a‧nnut	lienevät mit‧a‧nneet	ei liene mit‧a‧nnut	eivät liene mit‧a‧nneet
str. bierna	mit‧a‧ttaneen		ei mit‧a‧ttane		str. bierna	lienee mit‧a‧ttu		ei liene mit‧a‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		mit‧a‧ta		cz. teraźniejszego	mit‧ta‧ava	mit‧a‧ttava
rozszerzony I		mit‧a‧takseen²		cz. przeszłego	mit‧a‧nnut	mit‧a‧ttu
II	inessivus	mit‧a‧tessa¹	mit‧a‧ttaessa	sprawcy	mit‧ta‧ama^1, 3
II	instructivus	mit‧a‧ten	–	przeczący	mit‧ta‧amaton
III	inessivus	mit‧ta‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	mit‧ta‧amasta	–
	illativus	mit‧ta‧amaan	–
	adessivus	mit‧ta‧amalla	–
	abessivus	mit‧ta‧amatta	–
	instructivus	mit‧ta‧aman	mit‧a‧ttaman
IV	mianownik	mit‧ta‧aminen
IV	partitivus	mit‧ta‧amista
V		mit‧ta‧amaisillan²

D[edytuj]

tylne[edytuj]

zakończone na -ata (— → k)

Przykład poniżej: bezokolicznik maata, temat ma-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ma‧ka‧an	ma‧ka‧amme	en ma‧ka‧a	emme ma‧ka‧a	1.	olen ma‧a‧nnut	olemme ma‧a‧nneet	en ole ma‧a‧nnut	emme ole ma‧a‧nneet
2.	ma‧ka‧at	ma‧ka‧atte	et ma‧ka‧a	ette ma‧ka‧a	2.	olet ma‧a‧nnut	olette ma‧a‧nneet	et ole ma‧a‧nnut	ette ole ma‧a‧nneet
3.	ma‧ka‧a	ma‧ka‧avat	ei ma‧ka‧a	eivät ma‧ka‧a	3.	on ma‧a‧nnut	ovat ma‧a‧nneet	ei ole ma‧a‧nnut	eivät ole ma‧a‧nneet
str. bierna	ma‧a‧taan		ei ma‧a‧ta		str. bierna	on ma‧a‧ttu		ei ole ma‧a‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ma‧ka‧sin	ma‧ka‧simme	en ma‧a‧nnut	emme ma‧a‧nneet	1.	olin ma‧a‧nnut	olimme ma‧a‧nneet	en ollut ma‧a‧nnut	emme olleet ma‧a‧nneet
2.	ma‧ka‧sit	ma‧ka‧sitte	et ma‧a‧nnut	ette ma‧a‧nneet	2.	olit ma‧a‧nnut	olitte ma‧a‧nneet	et ollut ma‧a‧nnut	ette olleet ma‧a‧nneet
3.	ma‧ka‧si	ma‧ka‧sivat	ei ma‧a‧nnut	eivät ma‧a‧nneet	3.	oli ma‧a‧nnut	olivat ma‧a‧nneet	ei ollut ma‧a‧nnut	eivät olleet ma‧a‧nneet
str. bierna	ma‧a‧ttiin		ei ma‧a‧ttu		str. bierna	oli ma‧a‧ttu		ei ollut ma‧a‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ma‧ka‧isin	ma‧ka‧isimme	en ma‧ka‧isi	emme ma‧ka‧isi	1.	olisin ma‧a‧nnut	olisimme ma‧a‧nneet	en olisi ma‧a‧nnut	emme olisi ma‧a‧nneet
2.	ma‧ka‧isit	ma‧ka‧isitte	et ma‧ka‧isi	ette ma‧ka‧isi	2.	olisit ma‧a‧nnut	olisitte ma‧a‧nneet	et olisi ma‧a‧nnut	ette olisi ma‧a‧nneet
3.	ma‧ka‧isi	ma‧ka‧isivat	ei ma‧ka‧isi	eivät ma‧ka‧isi	3.	olisi ma‧a‧nnut	olisivat ma‧a‧nneet	ei olisi ma‧a‧nnut	eivät olisi ma‧a‧nneet
str. bierna	ma‧a‧ttaisiin		ei ma‧a‧ttaisi		str. bierna	olisi ma‧a‧ttu		ei olisi ma‧a‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	ma‧a‧tkaamme	–	älkäämme ma‧a‧tko	1.	–	olkaamme ma‧a‧nneet	–	älkäämme olko ma‧a‧nneet
2.	ma‧ka‧a	ma‧a‧tkaa	älä ma‧ka‧a	älkää ma‧a‧tko	2.	ole ma‧a‧nnut	olkaa ma‧a‧nneet	älä ole ma‧a‧nnut	älkää olko ma‧a‧nneet
3.	ma‧a‧tkoon	ma‧a‧tkoot	älköön ma‧a‧tko	älkööt ma‧a‧tko	3.	olkoon ma‧a‧nnut	olkoot ma‧a‧nneet	älköön olko ma‧a‧nnut	älkööt ole ma‧a‧nneet
str. bierna	ma‧a‧ttakoon		älköön ma‧a‧ttako		str. bierna	olkoon ma‧a‧ttu		älköön olko ma‧a‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ma‧a‧nnen	ma‧a‧nnemme	en ma‧a‧nne	emme ma‧a‧nne	1.	lienen ma‧a‧nnut	lienemme ma‧a‧nneet	en liene ma‧a‧nnut	emme liene ma‧a‧nneet
2.	ma‧a‧nnet	ma‧a‧nnette	et ma‧a‧nne	ette ma‧a‧nne	2.	lienet ma‧a‧nnut	lienette ma‧a‧nneet	et liene ma‧a‧nnut	ette liene ma‧a‧nneet
3.	ma‧a‧nnee	ma‧a‧nnevat	ei ma‧a‧nne	eivät ma‧a‧nne	3.	lienee ma‧a‧nnut	lienevät ma‧a‧nneet	ei liene ma‧a‧nnut	eivät liene ma‧a‧nneet
str. bierna	ma‧a‧ttaneen		ei ma‧a‧ttane		str. bierna	lienee ma‧a‧ttu		ei liene ma‧a‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		ma‧a‧ta		cz. teraźniejszego	ma‧ka‧ava	ma‧a‧ttava
rozszerzony I		ma‧a‧takseen²		cz. przeszłego	ma‧a‧nnut	ma‧a‧ttu
II	inessivus	ma‧a‧tessa¹	ma‧a‧ttaessa	sprawcy	ma‧ka‧ama^1, 3
II	instructivus	ma‧a‧ten	–	przeczący	ma‧ka‧amaton
III	inessivus	ma‧ka‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	ma‧ka‧amasta	–
	illativus	ma‧ka‧amaan	–
	adessivus	ma‧ka‧amalla	–
	abessivus	ma‧ka‧amatta	–
	instructivus	ma‧ka‧aman	ma‧a‧ttaman
IV	mianownik	ma‧ka‧aminen
IV	partitivus	ma‧ka‧amista
V		ma‧ka‧amaisillan²

przednie[edytuj]

zakończone na -ätä (— → k)

Przykład poniżej: bezokolicznik pelätä, pel-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pel‧kä‧än	pel‧kä‧ämme	en pel‧kä‧ä	emme pel‧kä‧ä	1.	olen pel‧ä‧nnyt	olemme pel‧ä‧nneet	en ole pel‧ä‧nnyt	emme ole pel‧ä‧nneet
2.	pel‧kä‧ät	pel‧kä‧ätte	et pel‧kä‧ä	ette pel‧kä‧ä	2.	olet pel‧ä‧nnyt	olette pel‧ä‧nneet	et ole pel‧ä‧nnyt	ette ole pel‧ä‧nneet
3.	pel‧kä‧ä	pel‧kä‧ävät	ei pel‧kä‧ä	eivät pel‧kä‧ä	3.	on pel‧ä‧nnyt	ovat pel‧ä‧nneet	ei ole pel‧ä‧nnyt	eivät ole pel‧ä‧nneet
str. bierna	pel‧ä‧tään		ei pel‧ä‧tä		str. bierna	on pel‧ä‧tty		ei ole pel‧ä‧tty
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pel‧kä‧sin	pel‧kä‧simme	en pel‧ä‧nnyt	emme pel‧ä‧nneet	1.	olin pel‧ä‧nnyt	olimme pel‧ä‧nneet	en ollut pel‧ä‧nnyt	emme olleet pel‧ä‧nneet
2.	pel‧kä‧sit	pel‧kä‧sitte	et pel‧ä‧nnyt	ette pel‧ä‧nneet	2.	olit pel‧ä‧nnyt	olitte pel‧ä‧nneet	et ollut pel‧ä‧nnyt	ette olleet pel‧ä‧nneet
3.	pel‧kä‧si	pel‧kä‧sivät	ei pel‧ä‧nnyt	eivät pel‧ä‧nneet	3.	oli pel‧ä‧nnyt	olivat pel‧ä‧nneet	ei ollut pel‧ä‧nnyt	eivät olleet pel‧ä‧nneet
str. bierna	pel‧ä‧ttiin		ei pel‧ä‧tty		str. bierna	oli pel‧ä‧tty		ei ollut pel‧ä‧tty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pel‧kä‧isin	pel‧kä‧isimme	en pel‧kä‧isi	emme pel‧kä‧isi	1.	olisin pel‧ä‧nnyt	olisimme pel‧ä‧nneet	en olisi pel‧ä‧nnyt	emme olisi pel‧ä‧nneet
2.	pel‧kä‧isit	pel‧kä‧isitte	et pel‧kä‧isi	ette pel‧kä‧isi	2.	olisit pel‧ä‧nnyt	olisitte pel‧ä‧nneet	et olisi pel‧ä‧nnyt	ette olisi pel‧ä‧nneet
3.	pel‧kä‧isi	pel‧kä‧isivät	ei pel‧kä‧isi	eivät pel‧kä‧isi	3.	olisi pel‧ä‧nnyt	olisivat pel‧ä‧nneet	ei olisi pel‧ä‧nnyt	eivät olisi pel‧ä‧nneet
str. bierna	pel‧ä‧ttäisiin		ei pel‧ä‧ttäisi		str. bierna	olisi pel‧ä‧tty		ei olisi pel‧ä‧tty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	pel‧ä‧tkäämme	–	älkäämme pel‧ä‧tkö	1.	–	olkaamme pel‧ä‧nneet	–	älkäämme olko pel‧ä‧nneet
2.	pel‧kä‧ä	pel‧ä‧tkää	älä pel‧kä‧ä	älkää pel‧ä‧tkö	2.	ole pel‧ä‧nnyt	olkaa pel‧ä‧nneet	älä ole pel‧ä‧nnyt	älkää olko pel‧ä‧nneet
3.	pel‧ä‧tköön	pel‧ä‧tkööt	älköön pel‧ä‧tkö	älkööt pel‧ä‧tkö	3.	olkoon pel‧ä‧nnyt	olkoot pel‧ä‧nneet	älköön olko pel‧ä‧nnyt	älkööt ole pel‧ä‧nneet
str. bierna	pel‧ä‧ttäköön		älköön pel‧ä‧ttäkö		str. bierna	olkoon pel‧ä‧tty		älköön olko pel‧ä‧tty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	pel‧ä‧nnen	pel‧ä‧nnemme	en pel‧ä‧nne	emme pel‧ä‧nne	1.	lienen pel‧ä‧nnyt	lienemme pel‧ä‧nneet	en liene pel‧ä‧nnyt	emme liene pel‧ä‧nneet
2.	pel‧ä‧nnet	pel‧ä‧nnette	et pel‧ä‧nne	ette pel‧ä‧nne	2.	lienet pel‧ä‧nnyt	lienette pel‧ä‧nneet	et liene pel‧ä‧nnyt	ette liene pel‧ä‧nneet
3.	pel‧ä‧nnee	pel‧ä‧nnevät	ei pel‧ä‧nne	eivät pel‧ä‧nne	3.	lienee pel‧ä‧nnyt	lienevät pel‧ä‧nneet	ei liene pel‧ä‧nnyt	eivät liene pel‧ä‧nneet
str. bierna	pel‧ä‧ttäneen		ei pel‧ä‧ttäne		str. bierna	lienee pel‧ä‧tty		ei liene pel‧ä‧tty

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		pel‧ä‧tä		cz. teraźniejszego	pel‧kä‧ävä	pel‧ä‧ttävä
rozszerzony I		pel‧ä‧täkseen²		cz. przeszłego	pel‧ä‧nnyt	pel‧ä‧tty
II	inessivus	pel‧ä‧tessä¹	pel‧ä‧ttäessä	sprawcy	pel‧kä‧ämä^1, 3
II	instructivus	pel‧ä‧ten	–	przeczący	pel‧kä‧ämätön
III	inessivus	pel‧kä‧ämässä	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	pel‧kä‧ämästä	–
	illativus	pel‧kä‧ämään	–
	adessivus	pel‧kä‧ämällä	–
	abessivus	pel‧kä‧ämättä	–
	instructivus	pel‧kä‧ämän	pel‧ä‧ttämän
IV	mianownik	pel‧kä‧äminen
IV	partitivus	pel‧kä‧ämistä
V		pel‧kä‧ämäisillän²

E[edytuj]

tylne[edytuj]

zakończone na -vata (v → p)

Przykład poniżej: bezokolicznik tavata, temat ta-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ta‧pa‧an	ta‧pa‧amme	en ta‧pa‧a	emme ta‧pa‧a	1.	olen ta‧va‧nnut	olemme ta‧va‧nneet	en ole ta‧va‧nnut	emme ole ta‧va‧nneet
2.	ta‧pa‧at	ta‧pa‧atte	et ta‧pa‧a	ette ta‧pa‧a	2.	olet ta‧va‧nnut	olette ta‧va‧nneet	et ole ta‧va‧nnut	ette ole ta‧va‧nneet
3.	ta‧pa‧a	ta‧pa‧avat	ei ta‧pa‧a	eivät ta‧pa‧a	3.	on ta‧va‧nnut	ovat ta‧va‧nneet	ei ole ta‧va‧nnut	eivät ole ta‧va‧nneet
str. bierna	ta‧va‧taan		ei ta‧va‧ta		str. bierna	on ta‧va‧ttu		ei ole ta‧va‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ta‧pa‧sin	ta‧pa‧simme	en ta‧va‧nnut	emme ta‧va‧nneet	1.	olin ta‧va‧nnut	olimme ta‧va‧nneet	en ollut ta‧va‧nnut	emme olleet ta‧va‧nneet
2.	ta‧pa‧sit	ta‧pa‧sitte	et ta‧va‧nnut	ette ta‧va‧nneet	2.	olit ta‧va‧nnut	olitte ta‧va‧nneet	et ollut ta‧va‧nnut	ette olleet ta‧va‧nneet
3.	ta‧pa‧si	ta‧pa‧sivat	ei ta‧va‧nnut	eivät ta‧va‧nneet	3.	oli ta‧va‧nnut	olivat ta‧va‧nneet	ei ollut ta‧va‧nnut	eivät olleet ta‧va‧nneet
str. bierna	ta‧va‧ttiin		ei ta‧va‧ttu		str. bierna	oli ta‧va‧ttu		ei ollut ta‧va‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ta‧pa‧isin	ta‧pa‧isimme	en ta‧pa‧isi	emme ta‧pa‧isi	1.	olisin ta‧va‧nnut	olisimme ta‧va‧nneet	en olisi ta‧va‧nnut	emme olisi ta‧va‧nneet
2.	ta‧pa‧isit	ta‧pa‧isitte	et ta‧pa‧isi	ette ta‧pa‧isi	2.	olisit ta‧va‧nnut	olisitte ta‧va‧nneet	et olisi ta‧va‧nnut	ette olisi ta‧va‧nneet
3.	ta‧pa‧isi	ta‧pa‧isivat	ei ta‧pa‧isi	eivät ta‧pa‧isi	3.	olisi ta‧va‧nnut	olisivat ta‧va‧nneet	ei olisi ta‧va‧nnut	eivät olisi ta‧va‧nneet
str. bierna	ta‧va‧ttaisiin		ei ta‧va‧ttaisi		str. bierna	olisi ta‧va‧ttu		ei olisi ta‧va‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	ta‧va‧tkaamme	–	älkäämme ta‧va‧tko	1.	–	olkaamme ta‧va‧nneet	–	älkäämme olko ta‧va‧nneet
2.	ta‧pa‧a	ta‧va‧tkaa	älä ta‧pa‧a	älkää ta‧va‧tko	2.	ole ta‧va‧nnut	olkaa ta‧va‧nneet	älä ole ta‧va‧nnut	älkää olko ta‧va‧nneet
3.	ta‧va‧tkoon	ta‧va‧tkoot	älköön ta‧va‧tko	älkööt ta‧va‧tko	3.	olkoon ta‧va‧nnut	olkoot ta‧va‧nneet	älköön olko ta‧va‧nnut	älkööt ole ta‧va‧nneet
str. bierna	ta‧va‧ttakoon		älköön ta‧va‧ttako		str. bierna	olkoon ta‧va‧ttu		älköön olko ta‧va‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ta‧va‧nnen	ta‧va‧nnemme	en ta‧va‧nne	emme ta‧va‧nne	1.	lienen ta‧va‧nnut	lienemme ta‧va‧nneet	en liene ta‧va‧nnut	emme liene ta‧va‧nneet
2.	ta‧va‧nnet	ta‧va‧nnette	et ta‧va‧nne	ette ta‧va‧nne	2.	lienet ta‧va‧nnut	lienette ta‧va‧nneet	et liene ta‧va‧nnut	ette liene ta‧va‧nneet
3.	ta‧va‧nnee	ta‧va‧nnevat	ei ta‧va‧nne	eivät ta‧va‧nne	3.	lienee ta‧va‧nnut	lienevät ta‧va‧nneet	ei liene ta‧va‧nnut	eivät liene ta‧va‧nneet
str. bierna	ta‧va‧ttaneen		ei ta‧va‧ttane		str. bierna	lienee ta‧va‧ttu		ei liene ta‧va‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		ta‧va‧ta		cz. teraźniejszego	ta‧pa‧ava	ta‧va‧ttava
rozszerzony I		ta‧va‧takseen²		cz. przeszłego	ta‧va‧nnut	ta‧va‧ttu
II	inessivus	ta‧va‧tessa¹	ta‧va‧ttaessa	sprawcy	ta‧pa‧ama^1, 3
II	instructivus	ta‧va‧ten	–	przeczący	ta‧pa‧amaton
III	inessivus	ta‧pa‧amassa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	ta‧pa‧amasta	–
	illativus	ta‧pa‧amaan	–
	adessivus	ta‧pa‧amalla	–
	abessivus	ta‧pa‧amatta	–
	instructivus	ta‧pa‧aman	ta‧va‧ttaman
IV	mianownik	ta‧pa‧aminen
IV	partitivus	ta‧pa‧amista
V		ta‧pa‧amaisillan²

przednie[edytuj]

zakończone na -vätä (v → p)

Przykład poniżej: bezokolicznik levätä, temat le-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	le‧pä‧än	le‧pä‧ämme	en le‧pä‧ä	emme le‧pä‧ä	1.	olen le‧vä‧nnyt	olemme le‧vä‧nneet	en ole le‧vä‧nnyt	emme ole le‧vä‧nneet
2.	le‧pä‧ät	le‧pä‧ätte	et le‧pä‧ä	ette le‧pä‧ä	2.	olet le‧vä‧nnyt	olette le‧vä‧nneet	et ole le‧vä‧nnyt	ette ole le‧vä‧nneet
3.	le‧pä‧ä	le‧pä‧ävät	ei le‧pä‧ä	eivät le‧pä‧ä	3.	on le‧vä‧nnyt	ovat le‧vä‧nneet	ei ole le‧vä‧nnyt	eivät ole le‧vä‧nneet
str. bierna	le‧vä‧tään		ei le‧vä‧tä		str. bierna	on le‧vä‧tty		ei ole le‧vä‧tty
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	le‧pä‧sin	le‧pä‧simme	en le‧vä‧nnyt	emme le‧vä‧nneet	1.	olin le‧vä‧nnyt	olimme le‧vä‧nneet	en ollut le‧vä‧nnyt	emme olleet le‧vä‧nneet
2.	le‧pä‧sit	le‧pä‧sitte	et le‧vä‧nnyt	ette le‧vä‧nneet	2.	olit le‧vä‧nnyt	olitte le‧vä‧nneet	et ollut le‧vä‧nnyt	ette olleet le‧vä‧nneet
3.	le‧pä‧si	le‧pä‧sivät	ei le‧vä‧nnyt	eivät le‧vä‧nneet	3.	oli le‧vä‧nnyt	olivat le‧vä‧nneet	ei ollut le‧vä‧nnyt	eivät olleet le‧vä‧nneet
str. bierna	le‧vä‧ttiin		ei le‧vä‧tty		str. bierna	oli le‧vä‧tty		ei ollut le‧vä‧tty
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	le‧pä‧isin	le‧pä‧isimme	en le‧pä‧isi	emme le‧pä‧isi	1.	olisin le‧vä‧nnyt	olisimme le‧vä‧nneet	en olisi le‧vä‧nnyt	emme olisi le‧vä‧nneet
2.	le‧pä‧isit	le‧pä‧isitte	et le‧pä‧isi	ette le‧pä‧isi	2.	olisit le‧vä‧nnyt	olisitte le‧vä‧nneet	et olisi le‧vä‧nnyt	ette olisi le‧vä‧nneet
3.	le‧pä‧isi	le‧pä‧isivät	ei le‧pä‧isi	eivät le‧pä‧isi	3.	olisi le‧vä‧nnyt	olisivat le‧vä‧nneet	ei olisi le‧vä‧nnyt	eivät olisi le‧vä‧nneet
str. bierna	le‧vä‧ttäisiin		ei le‧vä‧ttäisi		str. bierna	olisi le‧vä‧tty		ei olisi le‧vä‧tty
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	le‧vä‧tkäämme	–	älkäämme le‧vä‧tkö	1.	–	olkaamme le‧vä‧nneet	–	älkäämme olko le‧vä‧nneet
2.	le‧pä‧ä	le‧vä‧tkää	älä le‧pä‧ä	älkää le‧vä‧tkö	2.	ole le‧vä‧nnyt	olkaa le‧vä‧nneet	älä ole le‧vä‧nnyt	älkää olko le‧vä‧nneet
3.	le‧vä‧tköön	le‧vä‧tkööt	älköön le‧vä‧tkö	älkööt le‧vä‧tkö	3.	olkoon le‧vä‧nnyt	olkoot le‧vä‧nneet	älköön olko le‧vä‧nnyt	älkööt ole le‧vä‧nneet
str. bierna	le‧vä‧ttäköön		älköön le‧vä‧ttäkö		str. bierna	olkoon le‧vä‧tty		älköön olko le‧vä‧tty
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	le‧vä‧nnen	le‧vä‧nnemme	en le‧vä‧nne	emme le‧vä‧nne	1.	lienen le‧vä‧nnyt	lienemme le‧vä‧nneet	en liene le‧vä‧nnyt	emme liene le‧vä‧nneet
2.	le‧vä‧nnet	le‧vä‧nnette	et le‧vä‧nne	ette le‧vä‧nne	2.	lienet le‧vä‧nnyt	lienette le‧vä‧nneet	et liene le‧vä‧nnyt	ette liene le‧vä‧nneet
3.	le‧vä‧nnee	le‧vä‧nnevät	ei le‧vä‧nne	eivät le‧vä‧nne	3.	lienee le‧vä‧nnyt	lienevät le‧vä‧nneet	ei liene le‧vä‧nnyt	eivät liene le‧vä‧nneet
str. bierna	le‧vä‧ttäneen		ei le‧vä‧ttäne		str. bierna	lienee le‧vä‧tty		ei liene le‧vä‧tty

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		le‧vä‧tä		cz. teraźniejszego	le‧pä‧ävä	le‧vä‧ttävä
rozszerzony I		le‧vä‧täkseen²		cz. przeszłego	le‧vä‧nnyt	le‧vä‧tty
II	inessivus	le‧vä‧tessä¹	le‧vä‧ttäessä	sprawcy	le‧pä‧ämä^1, 3
II	instructivus	le‧vä‧ten	–	przeczący	le‧pä‧ämätön
III	inessivus	le‧pä‧ämässä	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	le‧pä‧ämästä	–
	illativus	le‧pä‧ämään	–
	adessivus	le‧pä‧ämällä	–
	abessivus	le‧pä‧ämättä	–
	instructivus	le‧pä‧ämän	le‧vä‧ttämän
IV	mianownik	le‧pä‧äminen
IV	partitivus	le‧pä‧ämistä
V		le‧pä‧ämäisillän²