Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/11a

<< Aneks:Język fiński - odmiana czasowników/11

A[edytuj]

zakończone na -kkoa (kk → k)

Przykład poniżej: bezokolicznik rikkoa, temat rik-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	rik‧o‧n	rik‧o‧mme	en rik‧o	emme rik‧o	1.	olen rik‧ko‧nut	olemme rik‧ko‧neet	en ole rik‧ko‧nut	emme ole rik‧ko‧neet
2.	rik‧o‧t	rik‧o‧tte	et rik‧o	ette rik‧o	2.	olet rik‧ko‧nut	olette rik‧ko‧neet	et ole rik‧ko‧nut	ette ole rik‧ko‧neet
3.	rik‧ko‧o	rik‧ko‧vat	ei rik‧o	eivät rik‧o	3.	on rik‧ko‧nut	ovat rik‧ko‧neet	ei ole rik‧ko‧nut	eivät ole rik‧ko‧neet
str. bierna	rik‧o‧taan		ei rik‧o‧ta		str. bierna	on rik‧o‧ttu		ei ole rik‧o‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	rik‧o‧in	rik‧o‧imme	en rik‧ko‧nut	emme rik‧ko‧neet	1.	olin rik‧ko‧nut	olimme rik‧ko‧neet	en ollut rik‧ko‧nut	emme olleet rik‧ko‧neet
2.	rik‧o‧it	rik‧o‧itte	et rik‧ko‧nut	ette rik‧ko‧neet	2.	olit rik‧ko‧nut	olitte rik‧ko‧neet	et ollut rik‧ko‧nut	ette olleet rik‧ko‧neet
3.	rik‧ko‧i	rik‧ko‧ivat	ei rik‧ko‧nut	eivät rik‧ko‧neet	3.	oli rik‧ko‧nut	olivat rik‧ko‧neet	ei ollut rik‧ko‧nut	eivät olleet rik‧ko‧neet
str. bierna	rik‧o‧ttiin		ei rik‧o‧ttu		str. bierna	oli rik‧o‧ttu		ei ollut rik‧o‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	rik‧ko‧isin	rik‧ko‧isimme	en rik‧ko‧isi	emme rik‧ko‧isi	1.	olisin rik‧ko‧nut	olisimme rik‧ko‧neet	en olisi rik‧ko‧nut	emme olisi rik‧ko‧neet
2.	rik‧ko‧isit	rik‧ko‧isitte	et rik‧ko‧isi	ette rik‧ko‧isi	2.	olisit rik‧ko‧nut	olisitte rik‧ko‧neet	et olisi rik‧ko‧nut	ette olisi rik‧ko‧neet
3.	rik‧ko‧isi	rik‧ko‧isivat	ei rik‧ko‧isi	eivät rik‧ko‧isi	3.	olisi rik‧ko‧nut	olisivat rik‧ko‧neet	ei olisi rik‧ko‧nut	eivät olisi rik‧ko‧neet
str. bierna	rik‧o‧ttaisiin		ei rik‧o‧ttaisi		str. bierna	olisi rik‧o‧ttu		ei olisi rik‧o‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	rik‧ko‧kaamme	–	älkäämme rik‧ko‧ko	1.	–	olkaamme rik‧ko‧neet	–	älkäämme olko rik‧ko‧neet
2.	rik‧o	rik‧ko‧kaa	älä rik‧o	älkää rik‧ko‧ko	2.	ole rik‧ko‧nut	olkaa rik‧ko‧neet	älä ole rik‧ko‧nut	älkää olko rik‧ko‧neet
3.	rik‧ko‧koon	rik‧ko‧koot	älköön rik‧ko‧ko	älkööt rik‧ko‧ko	3.	olkoon rik‧ko‧nut	olkoot rik‧ko‧neet	älköön olko rik‧ko‧nut	älkööt ole rik‧ko‧neet
str. bierna	rik‧o‧ttakoon		älköön rik‧o‧ttako		str. bierna	olkoon rik‧o‧ttu		älköön olko rik‧o‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	rik‧ko‧nen	rik‧ko‧nemme	en rik‧ko‧ne	emme rik‧ko‧ne	1.	lienen rik‧ko‧nut	lienemme rik‧ko‧neet	en liene rik‧ko‧nut	emme liene rik‧ko‧neet
2.	rik‧ko‧net	rik‧ko‧nette	et rik‧ko‧ne	ette rik‧ko‧ne	2.	lienet rik‧ko‧nut	lienette rik‧ko‧neet	et liene rik‧ko‧nut	ette liene rik‧ko‧neet
3.	rik‧ko‧nee	rik‧ko‧nevat	ei rik‧ko‧ne	eivät rik‧ko‧ne	3.	lienee rik‧ko‧nut	lienevät rik‧ko‧neet	ei liene rik‧ko‧nut	eivät liene rik‧ko‧neet
str. bierna	rik‧o‧ttaneen		ei rik‧o‧ttane		str. bierna	lienee rik‧o‧ttu		ei liene rik‧o‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		rik‧ko‧a		cz. teraźniejszego	rik‧ko‧va	rik‧o‧ttava
rozszerzony I		rik‧ko‧akseen²		cz. przeszłego	rik‧ko‧nut	rik‧o‧ttu
II	inessivus	rik‧ko‧essa¹	rik‧o‧ttaessa	sprawcy	rik‧ko‧ma^1, 3
II	instructivus	rik‧ko‧en	–	przeczący	rik‧ko‧maton
III	inessivus	rik‧ko‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	rik‧ko‧masta	–
	illativus	rik‧ko‧maan	–
	adessivus	rik‧ko‧malla	–
	abessivus	rik‧ko‧matta	–
	instructivus	rik‧ko‧man	rik‧o‧ttaman
IV	mianownik	rik‧ko‧minen
IV	partitivus	rik‧ko‧mista
V		rik‧ko‧maisillaan²

B[edytuj]

zakończone na -ppoa (pp → p)

Przykład poniżej: bezokolicznik harppoa, temat harp-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	harp‧o‧n	harp‧o‧mme	en harp‧o	emme harp‧o	1.	olen harp‧po‧nut	olemme harp‧po‧neet	en ole harp‧po‧nut	emme ole harp‧po‧neet
2.	harp‧o‧t	harp‧o‧tte	et harp‧o	ette harp‧o	2.	olet harp‧po‧nut	olette harp‧po‧neet	et ole harp‧po‧nut	ette ole harp‧po‧neet
3.	harp‧po‧o	harp‧po‧vat	ei harp‧o	eivät harp‧o	3.	on harp‧po‧nut	ovat harp‧po‧neet	ei ole harp‧po‧nut	eivät ole harp‧po‧neet
str. bierna	harp‧o‧taan		ei harp‧o‧ta		str. bierna	on harp‧o‧ttu		ei ole harp‧o‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	harp‧o‧in	harp‧o‧imme	en harp‧po‧nut	emme harp‧po‧neet	1.	olin harp‧po‧nut	olimme harp‧po‧neet	en ollut harp‧po‧nut	emme olleet harp‧po‧neet
2.	harp‧o‧it	harp‧o‧itte	et harp‧po‧nut	ette harp‧po‧neet	2.	olit harp‧po‧nut	olitte harp‧po‧neet	et ollut harp‧po‧nut	ette olleet harp‧po‧neet
3.	harp‧po‧i	harp‧po‧ivat	ei harp‧po‧nut	eivät harp‧po‧neet	3.	oli harp‧po‧nut	olivat harp‧po‧neet	ei ollut harp‧po‧nut	eivät olleet harp‧po‧neet
str. bierna	harp‧o‧ttiin		ei harp‧o‧ttu		str. bierna	oli harp‧o‧ttu		ei ollut harp‧o‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	harp‧po‧isin	harp‧po‧isimme	en harp‧po‧isi	emme harp‧po‧isi	1.	olisin harp‧po‧nut	olisimme harp‧po‧neet	en olisi harp‧po‧nut	emme olisi harp‧po‧neet
2.	harp‧po‧isit	harp‧po‧isitte	et harp‧po‧isi	ette harp‧po‧isi	2.	olisit harp‧po‧nut	olisitte harp‧po‧neet	et olisi harp‧po‧nut	ette olisi harp‧po‧neet
3.	harp‧po‧isi	harp‧po‧isivat	ei harp‧po‧isi	eivät harp‧po‧isi	3.	olisi harp‧po‧nut	olisivat harp‧po‧neet	ei olisi harp‧po‧nut	eivät olisi harp‧po‧neet
str. bierna	harp‧o‧ttaisiin		ei harp‧o‧ttaisi		str. bierna	olisi harp‧o‧ttu		ei olisi harp‧o‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	harp‧po‧kaamme	–	älkäämme harp‧po‧ko	1.	–	olkaamme harp‧po‧neet	–	älkäämme olko harp‧po‧neet
2.	harp‧o	harp‧po‧kaa	älä harp‧o	älkää harp‧po‧ko	2.	ole harp‧po‧nut	olkaa harp‧po‧neet	älä ole harp‧po‧nut	älkää olko harp‧po‧neet
3.	harp‧po‧koon	harp‧po‧koot	älköön harp‧po‧ko	älkööt harp‧po‧ko	3.	olkoon harp‧po‧nut	olkoot harp‧po‧neet	älköön olko harp‧po‧nut	älkööt ole harp‧po‧neet
str. bierna	harp‧o‧ttakoon		älköön harp‧o‧ttako		str. bierna	olkoon harp‧o‧ttu		älköön olko harp‧o‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	harp‧po‧nen	harp‧po‧nemme	en harp‧po‧ne	emme harp‧po‧ne	1.	lienen harp‧po‧nut	lienemme harp‧po‧neet	en liene harp‧po‧nut	emme liene harp‧po‧neet
2.	harp‧po‧net	harp‧po‧nette	et harp‧po‧ne	ette harp‧po‧ne	2.	lienet harp‧po‧nut	lienette harp‧po‧neet	et liene harp‧po‧nut	ette liene harp‧po‧neet
3.	harp‧po‧nee	harp‧po‧nevat	ei harp‧po‧ne	eivät harp‧po‧ne	3.	lienee harp‧po‧nut	lienevät harp‧po‧neet	ei liene harp‧po‧nut	eivät liene harp‧po‧neet
str. bierna	harp‧o‧ttaneen		ei harp‧o‧ttane		str. bierna	lienee harp‧o‧ttu		ei liene harp‧o‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		harp‧po‧a		cz. teraźniejszego	harp‧po‧va	harp‧o‧ttava
rozszerzony I		harp‧po‧akseen²		cz. przeszłego	harp‧po‧nut	harp‧o‧ttu
II	inessivus	harp‧po‧essa¹	harp‧o‧ttaessa	sprawcy	harp‧po‧ma^1, 3
II	instructivus	harp‧po‧en	–	przeczący	harp‧po‧maton
III	inessivus	harp‧po‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	harp‧po‧masta	–
	illativus	harp‧po‧maan	–
	adessivus	harp‧po‧malla	–
	abessivus	harp‧po‧matta	–
	instructivus	harp‧po‧man	harp‧o‧ttaman
IV	mianownik	harp‧po‧minen
IV	partitivus	harp‧po‧mista
V		harp‧po‧maisillaan²

C[edytuj]

zakończone na -ttoa, -lttoa, -nttoa, -rttoa (tt → t)

Przykład poniżej: bezokolicznik viittoa, temat viit-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	viit‧o‧n	viit‧o‧mme	en viit‧u	emme viit‧u	1.	olen viit‧to‧nut	olemme viit‧to‧neet	en ole viit‧to‧nut	emme ole viit‧to‧neet
2.	viit‧o‧t	viit‧o‧tte	et viit‧u	ette viit‧u	2.	olet viit‧to‧nut	olette viit‧to‧neet	et ole viit‧to‧nut	ette ole viit‧to‧neet
3.	viit‧to‧u	viit‧to‧vat	ei viit‧u	eivät viit‧u	3.	on viit‧to‧nut	ovat viit‧to‧neet	ei ole viit‧to‧nut	eivät ole viit‧to‧neet
str. bierna	viit‧o‧taan		ei viit‧o‧ta		str. bierna	on viit‧o‧ttu		ei ole viit‧o‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	viit‧o‧in	viit‧o‧imme	en viit‧to‧nut	emme viit‧to‧neet	1.	olin viit‧to‧nut	olimme viit‧to‧neet	en ollut viit‧to‧nut	emme olleet viit‧to‧neet
2.	viit‧o‧it	viit‧o‧itte	et viit‧to‧nut	ette viit‧to‧neet	2.	olit viit‧to‧nut	olitte viit‧to‧neet	et ollut viit‧to‧nut	ette olleet viit‧to‧neet
3.	viit‧to‧i	viit‧to‧ivat	ei viit‧to‧nut	eivät viit‧to‧neet	3.	oli viit‧to‧nut	olivat viit‧to‧neet	ei ollut viit‧to‧nut	eivät olleet viit‧to‧neet
str. bierna	viit‧o‧ttiin		ei viit‧o‧ttu		str. bierna	oli viit‧o‧ttu		ei ollut viit‧o‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	viit‧to‧isin	viit‧to‧isimme	en viit‧to‧isi	emme viit‧to‧isi	1.	olisin viit‧to‧nut	olisimme viit‧to‧neet	en olisi viit‧to‧nut	emme olisi viit‧to‧neet
2.	viit‧to‧isit	viit‧to‧isitte	et viit‧to‧isi	ette viit‧to‧isi	2.	olisit viit‧to‧nut	olisitte viit‧to‧neet	et olisi viit‧to‧nut	ette olisi viit‧to‧neet
3.	viit‧to‧isi	viit‧to‧isivat	ei viit‧to‧isi	eivät viit‧to‧isi	3.	olisi viit‧to‧nut	olisivat viit‧to‧neet	ei olisi viit‧to‧nut	eivät olisi viit‧to‧neet
str. bierna	viit‧o‧ttaisiin		ei viit‧o‧ttaisi		str. bierna	olisi viit‧o‧ttu		ei olisi viit‧o‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	viit‧to‧kaamme	–	älkäämme viit‧to‧ko	1.	–	olkaamme viit‧to‧neet	–	älkäämme olko viit‧to‧neet
2.	viit‧u	viit‧to‧kaa	älä viit‧u	älkää viit‧to‧ko	2.	ole viit‧to‧nut	olkaa viit‧to‧neet	älä ole viit‧to‧nut	älkää olko viit‧to‧neet
3.	viit‧to‧koon	viit‧to‧koot	älköön viit‧to‧ko	älkööt viit‧to‧ko	3.	olkoon viit‧to‧nut	olkoot viit‧to‧neet	älköön olko viit‧to‧nut	älkööt ole viit‧to‧neet
str. bierna	viit‧o‧ttakoon		älköön viit‧o‧ttako		str. bierna	olkoon viit‧o‧ttu		älköön olko viit‧o‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	viit‧to‧nen	viit‧to‧nemme	en viit‧to‧ne	emme viit‧to‧ne	1.	lienen viit‧to‧nut	lienemme viit‧to‧neet	en liene viit‧to‧nut	emme liene viit‧to‧neet
2.	viit‧to‧net	viit‧to‧nette	et viit‧to‧ne	ette viit‧to‧ne	2.	lienet viit‧to‧nut	lienette viit‧to‧neet	et liene viit‧to‧nut	ette liene viit‧to‧neet
3.	viit‧to‧nee	viit‧to‧nevat	ei viit‧to‧ne	eivät viit‧to‧ne	3.	lienee viit‧to‧nut	lienevät viit‧to‧neet	ei liene viit‧to‧nut	eivät liene viit‧to‧neet
str. bierna	viit‧o‧ttaneen		ei viit‧o‧ttane		str. bierna	lienee viit‧o‧ttu		ei liene viit‧o‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		viit‧to‧a		cz. teraźniejszego	viit‧to‧va	viit‧o‧ttava
rozszerzony I		viit‧to‧akseen²		cz. przeszłego	viit‧to‧nut	viit‧o‧ttu
II	inessivus	viit‧to‧essa¹	viit‧o‧ttaessa	sprawcy	viit‧to‧ma^1, 3
II	instructivus	viit‧to‧en	–	przeczący	viit‧to‧maton
III	inessivus	viit‧to‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	viit‧to‧masta	–
	illativus	viit‧to‧maan	–
	adessivus	viit‧to‧malla	–
	abessivus	viit‧to‧matta	–
	instructivus	viit‧to‧man	viit‧o‧ttaman
IV	mianownik	viit‧to‧minen
IV	partitivus	viit‧to‧mista
V		viit‧to‧maisillaan²

D[edytuj]

zakończone na -koa (k → —)

Przykład poniżej: bezokolicznik aikoa, temat ai-.

tryb oznajmujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ai‧o‧n	ai‧o‧mme	en ai‧o	emme ai‧o	1.	olen ai‧ko‧nut	olemme ai‧ko‧neet	en ole ai‧ko‧nut	emme ole ai‧ko‧neet
2.	ai‧o‧t	ai‧o‧tte	et ai‧o	ette ai‧o	2.	olet ai‧ko‧nut	olette ai‧ko‧neet	et ole ai‧ko‧nut	ette ole ai‧ko‧neet
3.	ai‧ko‧o	ai‧ko‧vat	ei ai‧o	eivät ai‧o	3.	on ai‧ko‧nut	ovat ai‧ko‧neet	ei ole ai‧ko‧nut	eivät ole ai‧ko‧neet
str. bierna	ai‧o‧taan		ei ai‧o‧ta		str. bierna	on ai‧o‧ttu		ei ole ai‧o‧ttu
imperfekt					czas zaprzeszły
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ai‧o‧in	ai‧o‧imme	en ai‧ko‧nut	emme ai‧ko‧neet	1.	olin ai‧ko‧nut	olimme ai‧ko‧neet	en ollut ai‧ko‧nut	emme olleet ai‧ko‧neet
2.	ai‧o‧it	ai‧o‧itte	et ai‧ko‧nut	ette ai‧ko‧neet	2.	olit ai‧ko‧nut	olitte ai‧ko‧neet	et ollut ai‧ko‧nut	ette olleet ai‧ko‧neet
3.	ai‧ko‧i	ai‧ko‧ivat	ei ai‧ko‧nut	eivät ai‧ko‧neet	3.	oli ai‧ko‧nut	olivat ai‧ko‧neet	ei ollut ai‧ko‧nut	eivät olleet ai‧ko‧neet
str. bierna	ai‧o‧ttiin		ei ai‧o‧ttu		str. bierna	oli ai‧o‧ttu		ei ollut ai‧o‧ttu
tryb warunkowy
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ai‧ko‧isin	ai‧ko‧isimme	en ai‧ko‧isi	emme ai‧ko‧isi	1.	olisin ai‧ko‧nut	olisimme ai‧ko‧neet	en olisi ai‧ko‧nut	emme olisi ai‧ko‧neet
2.	ai‧ko‧isit	ai‧ko‧isitte	et ai‧ko‧isi	ette ai‧ko‧isi	2.	olisit ai‧ko‧nut	olisitte ai‧ko‧neet	et olisi ai‧ko‧nut	ette olisi ai‧ko‧neet
3.	ai‧ko‧isi	ai‧ko‧isivat	ei ai‧ko‧isi	eivät ai‧ko‧isi	3.	olisi ai‧ko‧nut	olisivat ai‧ko‧neet	ei olisi ai‧ko‧nut	eivät olisi ai‧ko‧neet
str. bierna	ai‧o‧ttaisiin		ei ai‧o‧ttaisi		str. bierna	olisi ai‧o‧ttu		ei olisi ai‧o‧ttu
tryb rozkazujący
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	–	ai‧ko‧kaamme	–	älkäämme ai‧ko‧ko	1.	–	olkaamme ai‧ko‧neet	–	älkäämme olko ai‧ko‧neet
2.	ai‧o	ai‧ko‧kaa	älä ai‧o	älkää ai‧ko‧ko	2.	ole ai‧ko‧nut	olkaa ai‧ko‧neet	älä ole ai‧ko‧nut	älkää olko ai‧ko‧neet
3.	ai‧ko‧koon	ai‧ko‧koot	älköön ai‧ko‧ko	älkööt ai‧ko‧ko	3.	olkoon ai‧ko‧nut	olkoot ai‧ko‧neet	älköön olko ai‧ko‧nut	älkööt ole ai‧ko‧neet
str. bierna	ai‧o‧ttakoon		älköön ai‧o‧ttako		str. bierna	olkoon ai‧o‧ttu		älköön olko ai‧o‧ttu
tryb potencjalny
czas teraźniejszy					perfekt
	twierdzenie		przeczenie			twierdzenie		przeczenie
osoba	lp	lm	lp	lm	osoba	lp	lm	lp	lm
1.	ai‧ko‧nen	ai‧ko‧nemme	en ai‧ko‧ne	emme ai‧ko‧ne	1.	lienen ai‧ko‧nut	lienemme ai‧ko‧neet	en liene ai‧ko‧nut	emme liene ai‧ko‧neet
2.	ai‧ko‧net	ai‧ko‧nette	et ai‧ko‧ne	ette ai‧ko‧ne	2.	lienet ai‧ko‧nut	lienette ai‧ko‧neet	et liene ai‧ko‧nut	ette liene ai‧ko‧neet
3.	ai‧ko‧nee	ai‧ko‧nevat	ei ai‧ko‧ne	eivät ai‧ko‧ne	3.	lienee ai‧ko‧nut	lienevät ai‧ko‧neet	ei liene ai‧ko‧nut	eivät liene ai‧ko‧neet
str. bierna	ai‧o‧ttaneen		ei ai‧o‧ttane		str. bierna	lienee ai‧o‧ttu		ei liene ai‧o‧ttu

Formy odczasownikowe
bezokoliczniki/odsłownik				imiesłowy
		str. czynna	str. bierna		str. czynna	str. bierna
I		ai‧ko‧a		cz. teraźniejszego	ai‧ko‧va	ai‧o‧ttava
rozszerzony I		ai‧ko‧akseen²		cz. przeszłego	ai‧ko‧nut	ai‧o‧ttu
II	inessivus	ai‧ko‧essa¹	ai‧o‧ttaessa	sprawcy	ai‧ko‧ma^1, 3
II	instructivus	ai‧ko‧en	–	przeczący	ai‧ko‧maton
III	inessivus	ai‧ko‧massa	–	¹⁾ Może być połączony z przyrostkiem dzierżawczym. ²⁾ Używany wyłącznie z przyrostkiem dzierżawczym; to jest forma dla 3. osoby liczby pojedynczej i mnogiej. ³⁾ Tylko czasowniki przechodnie mają tę formę.
	elativus	ai‧ko‧masta	–
	illativus	ai‧ko‧maan	–
	adessivus	ai‧ko‧malla	–
	abessivus	ai‧ko‧matta	–
	instructivus	ai‧ko‧man	ai‧o‧ttaman
IV	mianownik	ai‧ko‧minen
IV	partitivus	ai‧ko‧mista
V		ai‧ko‧maisillaan²