śtiyn

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

śtiyn (język wilamowski)[edytuj]

śtiyn (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
śtjyn • śtjynn • štjynn
wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. czoło[1]
odmiana:
(1.1) lp śtiyn; lm śtiyna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
por. niem. Stirn
uwagi:
(1.1) zobacz też: indeks:Wilamowski - Części ciała
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=śtiyn&oldid=7728056”