Odmiana rzeczowników mocnych rodzaju męskiego typu (-ar, -ir)[edytuj]
Do tego typu zalicza się rzeczowniki rodzaju męskiego zakończone na -ur, dla którego charakterystyczne są końcówki: -ar w dopełniaczu liczby pojedynczej oraz -ir w mianowniku liczby mnogiej.
Obok podstawowego wzoru występują trzy podtypy z obocznościami samogłoskowymi.
Do pierwszego podtypu tej odmiany zalicza się wyrazy zawierające w swoim rdzeniu samogłoskę ö, która podlega obocznościom: ö → e, jeżeli w sylabie końcowej znajduje się samogłoska i oraz ö → a, jeżeli w następnej sylabie jest a. Pozostaje natomiast bez zmian, jeżeli sylaba ta zawiera u. Do tego podtypu należą następujące rzeczowniki: börkur, göltur, köstur, köttur, lögur, mögur, svörður, völtur, vörður, vöxtur, þröstur, örn
Drugi podtyp zawiera natomiast rzeczowniki z grupą jö w rdzeniu wyrazu. Zachodzą podobne oboczności jak w poprzednim podtypie: jö → i przed i oraz jö → ja przed a.
Do tego podtypu należą następujące rzeczowniki: björn, fjörður, hjörtur, kjölur, mjöður.
Trzeci podtyp stanowią rzeczowniki, które w swym temacie zawierają samogłoskę á. W celowniku liczby pojedynczej oraz mianowniku i bierniku liczby mnogiej á zamienia się w æ. Do tego podtypu należą między innymi rzeczowniki: háttur, þáttur i sláttur