odoratio

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

odoratio (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) węch, zmysł powonienia[1]
(1.2) wąchanie[2]
odmiana:
(1.1-2) odoratio|, ~nis (deklinacja III)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odoratus m
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. odor m, odos m, odoramen n, odoramentum n, odoratus m
przym. odorabilis, odorativus, odoratus, odorifer, odorificatus, odorisequus, odorus, odoro
czas. odoro, odoror
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „odoratio” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 436.
  2. ↑ Hasło „odoratio” w: Słownik łacińsko-polski, wyd. pierwsze, opr. Kazimierz Kumaniecki, według słownika Hermana Mengego i Henryka Kopii, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1957, s. 340.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=odoratio&oldid=6759954”