mównik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

mównik (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przest. słownik[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dykcjonarz, dykcjonariusz; war. mownik
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
kalka z franc. dictionnaire lub bezpośrednio z łac. dictionarius < łac. dictio → mówienie < łac. dico → mówić
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „mównik” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 1057.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=mównik&oldid=8058125”