docile

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

docile (język angielski)[edytuj]

wymowa:
bryt. (RP) IPA/ˈdəʊ.sail/ lub /ˈdɒ.saɪl/, SAMPA/'d@UsaIl/
amer. IPA/ˈdɑː.səl/ lub /ˈdɑː.saɪl/
wymowa amerykańska?/i
wymowa australijska?/i
wymowa amerykańska?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) potulny, łagodny, posłuszny, uległy
(1.2) pojętny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. docility
przysł. docilely
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

docile (język francuski)[edytuj]

wymowa:
IPA[dɔ.sil] ?/i
?/i ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) uległy, posłuszny, zdyscyplinowany
odmiana:
(1.1) lp docile m ż; lm dociles m ż
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) indocile
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. docilité ż
przysł. docilement
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

docile (interlingua)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) uległy, posłuszny, zdyscyplinowany
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: