бяліць

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

бяліць (język białoruski)[edytuj]

transliteracja:
bâlìcʹ
wymowa:
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) bielić[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. бялуга ż, бялільня ż, бяляк m, бялілы, бель ż, белізна ż, бялізна ż, белле n, белата ż, беласць ż, бялёк m, бялок m, бяльмо n, бялільшчык m, бялільшчыца ż, бяленне n
czas. бялець ndk., выбеліць dk., набяліць dk., пабяліць dk.
przym. бялільны, белы, беленькі, бялюткі, бялюсенькі, белаваты, бялёсы, бялізнавы, бялковы
przysł. бела
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Hasło „bielić” w: Падручны польска-беларускі слоўнік, пад рэдакцыяй А.Обрэмбскай-Яблонскай і М.Бірылы, „Ведза Повшэхна”, Варшава 1962, s. 32.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=бяліць&oldid=7920093”