διαταγή

διαταγή (język nowogrecki)

transliteracja:

diatagí

wymowa:

IPA: [ðja.ta.ʝi]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) komenda, polecenie, rozkaz, nakaz

odmiana:

(1.1) F29

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) διαταγή πληρωμής → nakaz zapłaty

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. διάταγμα n

czas. διατάζω

związki frazeologiczne:

στις διαταγές σας! → rozkaz!, według rozkazu!

etymologia:

gr. διαταγή

uwagi:

źródła: