Aneks:Język arabski - przedimek

W języku arabskim występuje przedimek określony i nieokreślony. Przedimek nieokreślony zaznacza się w piśmie nunacją na końcu wyrazu (symbol ḍammatān: ٌ◌) i wymawia się ją jako „un”, np.:

كِتَاب kitāb; كِتابٌ kitāb(-un)

شَمْس šams; شَمْسٌ šams(-un)

W mowie potocznej zazwyczaj nie wymawia się owego „un”.

Przedimek określony to ال (al-). Dodaje się go na początku wyrazu i zawsze się go wymawia, gdyż pełni istotną rolę gramatyczną. Jeśli rzeczownik i występujący po nim przymiotnik są obydwa określone lub obydwa nieokreślone, przymiotnik funkcjonuje jako przydawka do tego rzeczownika, np.:

البيت الصغير al-bayt aṣ-ṣaġīr (ten mały dom)

بيت صغير bayt(-un) ṣaġīr(-un) (jakiś mały dom)

W sytuacji gdy rzeczownik jest określony, a przymiotnik nie, funkcjonują one jak podmiot i orzeczenie, np.:

البيت صغير al-bayt ṣaġīr(-un) (dom jest mały)

Uwaga: użycie nunacji i przedimka „al-” jednocześnie wyklucza się – nie można użyć ال na początku wyrazu i nunacji na końcu (byłoby to jednoczesne użycie przedimka określonego i nieokreślonego dla tego samego wyrazu).

Czytanie przedimka ال nie jest zawsze takie samo. Wymowa ال zależy od pierwszej spółgłoski wyrazu (wszystkie spółgłoski arabskie dzielone są na dwie grupy, nazywane tradycyjnie „słoneczne” i „księżycowe”). W przypadku litery słonecznej spółgłoska „l” w przedimku „al-” przyjmuje jej brzmienie – zamiast „l” wymawia się pierwszą spółgłoskę danego wyrazu, np. الشمس – aš-šams (następuje tu pełne upodobnienie). Pisownia ال pozostaje przy tym taka sama. Natomiast w przypadku liter księżycowych „ال” jest wymawiane zawsze „al-” (nie dochodzi do upodobnienia). Zobacz więcej w aneksie omawiającym litery słoneczne i księżycowe.