wielomówny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wielomówny (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) przest. książk. taki, który dużo mówi[1] (t. przen.)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Po niewoli wzrok znowu przywierał do zgasłych końskich oczu, do ich siły wyczerpanej, do oczu przeżytych, a tak niedościgle mądrych, tak udręczająco wielomównych, że w ich wyrazie mieścił się cały jakiś świat (…) W mowie tych źrenic żałosnych, które przymusowo widziały płomień ogniska, bo je raził i nękał, można było wysłuchać słowa (…)[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) war. wielomowny; wymowny, rozmowny, gadatliwy, elokwentny, rozgadany, rozszczebiotany, roztrajkotany, szczebiotliwy, terkotliwy
antonimy:
(1.1) małomówny, nierozmowny, milczący
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wielomówność ż, wielomówstwo n
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wielo- + mówić + -ny
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: gadatliwy, wymowny
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wielomówny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Stefan Żeromski, Popioły, 1904, Narodowy Korpus Języka Polskiego.