Teofan

Teofan (język polski)

wymowa:

IPA: [tɛˈɔfãn], AS: [teofãn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) rzad. imię męskie; zob. też Teofan w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Teofan	Teofanowie
dopełniacz	Teofana	Teofanów
celownik	Teofanowi	Teofanom
biernik	Teofana	Teofanów
narzędnik	Teofanem	Teofanami
miejscownik	Teofanie	Teofanach
wołacz	Teofanie	Teofanowie
depr. M. i W. lm: (te) Teofany

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) pan Teofan • brat / kuzyn / wujek / dziadek Teofan • mężczyzna imieniem (o imieniu) Teofan • święty / błogosławiony Teofan • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Teofan • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Teofan • otrzymać / dostać / przybrać imię Teofan • dzień imienin / imieniny Teofana • na Teofana (o dniu)

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Teofania ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr.

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) Тэафан m, Феафан m
• łaciński: (1.1) Theophanes m
• nowogrecki: (1.1) Θεοφάνης m
• rosyjski: (1.1) Феофан m

źródła: