walencja
walencja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. zdolność otwierania pozycji w wyrazie, które mogą być zajęte przez inne elementy gramatyczne lub leksykalne[1]; zob. też walencja (językoznawstwo) w Wikipedii
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) walencja idiosynkratyczna
- synonimy:
- (1.1) łączliwość, konotacja, intencja
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) czasownik awalentny, czasownik monowalentny, czasownik biwalentny
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) connotation, valency
- francuski: (1.1) valence ż
- niemiecki: (1.1) Valenz ż, Wertigkeit ż
- źródła:
- ↑ Aleksandra Szulc, Podręczny słownik językoznawstwa stosowanego. Dydaktyka języków obcych, PWN Warszawa 1984