religianctwo
religianctwo (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌrɛlʲiˈɟãnʦ̑tfɔ], AS: [relʹiǵãnctfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) książk. pejor. uzasadnianie różnych (i zróżnicowanych) zagadnień względami, zasadami religijnymi; zbyt częste odwoływanie się do religii
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik religianctwo religianctwa dopełniacz religianctwa religianctw celownik religianctwu religianctwom biernik religianctwo religianctwa narzędnik religianctwem religianctwami miejscownik religianctwie religianctwach wołacz religianctwo religianctwa
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) bigoteria, dewocja, świętoszkowatość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. religiant m, religia ż, religijność ż
- przym. religiancki, religijny
- przysł. religijnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „religianctwo” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. IV, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 65.