prymicje
prymicje (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga
- (1.1) kult. rel. uroczystości i zwyczaje związane z pierwszą mszą odprawianą przez neoprezbitera; zob. też prymicja w Wikipedii
- (1.2) daw. pierwociny, pierwsze plony (tylko w liczbie mnogiej)[1]
- (1.3) liter. pierwociny jakiejś kultury, jakiegoś gatunku literackiego lub jakiegoś autora (tylko w liczbie mnogiej)[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba mnoga mianownik prymicje dopełniacz prymicji / przest. prymicyj[3] celownik prymicjom biernik prymicje narzędnik prymicjami miejscownik prymicjach wołacz prymicje
- przykłady:
- (1.1) Czego życzy się księdzu na prymicjach?
- (1.1) Po prymicjach neoprezbiter pojechał w Tatry z rodziną.
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) pierwociny
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) msza, uroczystość
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. prymicjant m, prymicja ż
- przym. prymicyjny
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ sjp.pl
- ↑ sjp.pwn.pl
- ↑ Hasło „prymicje” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.