procella

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

procella (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) nawałnica, burza[1], sztorm
odmiana:
(1.1) procella, procellae (deklinacja I);
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „procella” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 542.

procella (język włoski)[edytuj]

una procella (1.1)
wymowa:
IPA/pro.'ʧɛl.la/
podział przy przenoszeniu wyrazu: pro•cel•la
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. nawałnica, burza
(1.2) przen. nieszczęście
odmiana:
(1) lp procella; lm procelle
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tempesta, bufera, burrasca
(1.2) calamità, disgrazia, sciagura, sventura
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. procellaria ż
przym. procelloso
przysł. procellosamente
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. procella
uwagi:
źródła: