potorocze

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

potorocze (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) reg. pogard. ofiara losu, życiowy niedojda; istota niewydarzona, zaniedbana, godna politowania
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zośka wykrzywia się jak potorocze.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) nieudacznik, niemota, niedorajda, popapraniec
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
być może gwarowe zniekształcenie od poturczeńca, określające osobę odmienną co do wyglądu i zachowania
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Maria Kuncewiczowa, Dwa księżyce, Warszawa 1986, s. 56.