pobłażliwość

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pobłażliwość (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co pobłażliwe; cecha tych, którzy pobłażliwi
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) pobłażliwość + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pobłażanie, wyrozumiałość, tolerancyjność
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cecha
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pobłażanie n
czas. pobłażać
przym. pobłażliwy
przysł. pobłażliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. pobłażliwy + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego[2]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pobłażliwość” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.