normotwórstwo
normotwórstwo (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzad. ustanawianie norm, prawideł, wytycznych itp.
- (1.2) praw. prawotwórstwo
- odmiana:
- (1.1-2) blm,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik normotwórstwo normotwórstwa dopełniacz normotwórstwa normotwórstw celownik normotwórstwu normotwórstwom biernik normotwórstwo normotwórstwa narzędnik normotwórstwem normotwórstwami miejscownik normotwórstwie normotwórstwach wołacz normotwórstwo normotwórstwa
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. normotwórca m, normotwórczość ż
- przym. normotwórczy
- przysł. normotwórczo
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) norm-making, norm-setting, prescription; (1.2) rule-making, law-making, norm-making
- bułgarski: (1.1) нормотворчество n; (1.2) нормотворчество n
- czeski: (1.1) normotvorba ż; (1.2) normotvorba ż
- rosyjski: (1.1) нормотворчество n; (1.2) нормотворчество n
- ukraiński: (1.1) нормотворення n; (1.2) нормотворення n
- źródła: