mantyka
mantyka (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. zob. wróżbiarstwo[1]
- (1.2) daw. uczn. stud. matematyka[2]
- (1.3) przest. torba żebracza
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mantyka mantyki dopełniacz mantyki mantyk celownik mantyce mantykom biernik mantykę mantyki narzędnik mantyką mantykami miejscownik mantyce mantykach wołacz mantyko mantyki - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mantyka mantycy dopełniacz mantyki mantyków celownik mantyce mantykom biernik mantykę mantyków narzędnik mantyką mantykami miejscownik mantyce mantykach wołacz mantyko mantycy depr. M. i W. lm: (te) mantyki[3]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) przepowiadanie, wróżbiarstwo
- (2.1) zrzęda, ciemięga, maruda
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.3) torba
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zwykle w lp
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wróżbiarstwo
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: matematyka
- (2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zrzęda
- źródła:
- ↑ Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Jan Bystroń, Języki drugorzędne, „Poradnik Językowy” nr 7/1911, s. 103.
- ↑ Hasło „mantyka” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.