fenomenalizm
fenomenalizm (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) filoz. przekonanie, iż bezpośrednio dostępne poznaniu są wyłącznie zjawiska, natomiast istota rzeczy jest niepoznawalna lub nie istnieje; zob. też fenomenalizm w Wikipedii
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) esencjalizm
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. fenomen m, fenomenalista m, fenomenalistka ż
- przym. fenomenalistyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) phenomenalism
- arabski: (1.1) ظاهراتية ż
- białoruski: (1.1) фенаменалізм m
- bułgarski: (1.1) феноменализъм m
- duński: (1.1) fænomenalisme
- estoński: (1.1) fenomenalism
- fiński: (1.1) fenomenalismi
- francuski: (1.1) phénoménisme m
- indonezyjski: (1.1) fenomenalisme
- japoński: (1.1) 現象主義 (genshō shugi)
- litewski: (1.1) fenomenalizmas m
- niemiecki: (1.1) Phänomenalismus m
- ormiański: (1.1) ֆենոմենալիզմ (feno'menalizm)
- portugalski: (1.1) fenomenalismo m
- rosyjski: (1.1) феноменализм m
- słowacki: (1.1) fenomenalizmus m
- słoweński: (1.1) fenomenalizem m
- szwedzki: (1.1) fenomenalism w
- ukraiński: (1.1) феноменалізм m
- uzbecki: (1.1) fenomenalizm
- węgierski: (1.1) fenomenalizmus
- włoski: (1.1) fenomenismo m
- źródła: