esauł
esauł (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. wojsk. kozacki stopień kawaleryjski w carskiej Rosji
- (1.2) hist. wojsk. oficer noszący stopień esauła (1.1)
- (1.3) hist. wojsk. zastępca atamana koszowego u Kozaków zaporoskich[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik esauł esaułowie dopełniacz esauła esaułów celownik esaułowi esaułom biernik esauła esaułów narzędnik esaułem esaułami miejscownik esaule esaułach wołacz esaule esaułowie depr. M. i W. lm: (te) esauły
- składnia:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) есаул m; (1.2) есаул m; (1.3) есаул m
- rosyjski: (1.1) есаул m; (1.2) есаул m; (1.3) есаул m
- ukraiński: (1.1) осавул m; (1.2) осавул m; (1.3) осавул m
- źródła:
- ↑ Hasło „esauł” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ fragment pieśni kozackiej „Ой, да не вечер”.
- ↑ Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.