dziubas
dziubas (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. rodzaj afektonimu stosowanego wobec mężczyzny, np. męża
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskorzeczowy
- (2.1) pot. pocałowanie kogoś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziubas dziubasi dopełniacz dziubasa dziubasów celownik dziubasowi dziubasom biernik dziubasa dziubasów narzędnik dziubasem dziubasami miejscownik dziubasie dziubasach wołacz dziubasie dziubasi depr. M. i W. lm: (te) dziubasy[1] - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziubas dziubasy dopełniacz dziubasa dziubasów celownik dziubasowi dziubasom biernik dziubasa / dziubas dziubasy narzędnik dziubasem dziubasami miejscownik dziubasie dziubasach wołacz dziubasie dziubasy
- przykłady:
- (1.1) Mojemu dziubasowi dogadzam w najróżniejszy sposób.
- (2.1) Dostaniesz dziubasa, tylko przestań już mantyczyć.
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „dziubas (osoba)” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.