dokuczliwiec
dokuczliwiec (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dokuczliwiec dokuczliwcy dopełniacz dokuczliwca dokuczliwców celownik dokuczliwcowi dokuczliwcom biernik dokuczliwca dokuczliwców narzędnik dokuczliwcem dokuczliwcami miejscownik dokuczliwcu dokuczliwcach wołacz dokuczliwcze / dokuczliwcu dokuczliwcy depr. M. i W. lm: (te) dokuczliwce
- przykłady:
- (1.1) W pamięci Odyńca młody Słowacki zapisał się przede wszystkim jako kapryśny dokuczliwiec, umiejący z satysfakcją zranić boleśnie, za chwilę zaś tonący w wylewnej tkliwości[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dokuczliwość ż, dokuczanie n, dokuczenie n
- czas. dokuczać ndk., dokuczyć dk.
- przym. dokuczliwy
- przysł. dokuczliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła: