daimonion
daimonion (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy
- (1.1) mit. gr. półboska istota duchowa, która pośredniczy między światami bogów a ludzi
- (1.2) filoz. staroż. głos ducha opiekuńczego, ostrzegawczy głos wewnętrzny człowieka, który odradzał czynienia złych czynów i popełniania błędów; zob. też daimonion w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik daimonion daimoniony dopełniacz daimonion daimonionów celownik daimonionowi daimonionom biernik daimonion / daimoniona daimoniony narzędnik daimonionem daimonionami miejscownik daimonionie daimonionach wołacz daimonionie daimoniony
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Daimonion; (1.2) Daimonion
- słowacki: (1.1) daimonión m; (1.2) daimonión m
- starogrecki: (1.1) δαιμόνιον n
- źródła: