centralizacja
centralizacja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) proces skupiania elementów lub prerogatyw w jednym ośrodku
- (1.2) praw. polit. podporządkowywanie władz lokalnych władzom centralnym; zob. też centralizacja (prawo) w Wikipedii
- (1.3) urb. proces ekologiczny polegający na skupianiu się pewnego typu instytucji lub form zachowań w jednym obszarze miasta
- (1.4) ekon. gromadzenie kapitału w wąskiej grupie państw
- odmiana:
- (1.1-4) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik centralizacja dopełniacz centralizacji celownik centralizacji biernik centralizację narzędnik centralizacją miejscownik centralizacji wołacz centralizacjo
- przykłady:
- (1.2) Zmiany w administracji okresu Średniego Państwa cechowało zmierzanie w kierunku centralizacji procesów decyzyjnych kosztem urzędów prowincjonalnych[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. centrala ż, centralizowanie n
- przym. centralizacyjny, centralny
- czas. centralizować ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ang. centralization, franc. centralisation, niem. Zentralisation < łac. centralis → środkowy[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bryt. centralisation, amer. centralization
- białoruski: (1.1) цэнтралізацыя ż; (1.2) цэнтралізацыя ż; (1.4) цэнтралізацыя ż
- bułgarski: (1.1) централизация ż
- francuski: (1.1) centralisation ż
- niemiecki: (1.1) Zentralisation ż
- włoski: (1.1) centralizzazione ż
- źródła:
- ↑ z Wikipedii
- ↑ Hasło „centralizacja” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.