beta-karoten
beta-karoten (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) biochem. prowitamina witaminy A, barwnik roślinny nadający niektórym owocom i warzywom pomarańczowy kolor; zob. też β-Karoten w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik beta-karoten dopełniacz beta-karotenu celownik beta-karotenowi biernik beta-karoten narzędnik beta-karotenem miejscownik beta-karotenie wołacz beta-karotenie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) beta-carotene
- baskijski: (1.1) beta-karoteno
- czeski: (1.1) beta-karoten m
- francuski: (1.1) bêtacarotène m, bêta-carotène m
- niemiecki: (1.1) Beta-Karotin
- słowacki: (1.1) betakarotén m
- źródła:
beta-karoten (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny
- (1.1) beta-karoten
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik beta-karoten beta-karoteny dopełniacz beta-karotenu beta-karotenů celownik beta-karotenu beta-karotenům biernik beta-karoten beta-karoteny wołacz beta-karotene beta-karoteny miejscownik beta-karotenu beta-karotenech narzędnik beta-karotenem beta-karoteny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: