antałek
antałek (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) mała beczułka używana do przechowywania wina i innych trunków o objętości dwóch wiader lub połowy antała[1]
- (1.2) zawartość antałka (1.1)[1]
- (1.3) przest. 1/8 oksefta, achtel[1]
- (1.4) pot. grubas
- (1.5) daw. przen. żart. głowa[2]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1-3) achtel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, Słownik języka polskiego, Warszawa 1900, tom 1, s. 41.
- ↑ Violetta Machnicka, Uwagi o słownictwie „Kronik” Bolesława Prusa, „Acta Universitatis Lodziensis”, „Folia Linguistica” 39/1999, s. 60.
- ↑ Juliusz Słowacki: Złota czaszka.
- ↑ Hasło „antałek” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.