alienacja
alienacja (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌalʲjɛ̃ˈnaʦ̑ʲja], AS: [alʹi ̯ẽnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) psych. stan osoby, która utraciła więź ze środowiskiem, w którym żyje[1]; zob. też alienacja w Wikipedii
- (1.2) filoz. proces, w którym pewne wytwory działalności ludzkiej odrywają się od swych twórców i podporządkowują ich sobie[1]
- (1.3) praw. przeniesienie prawa własności na inną osobę[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik alienacja alienacje dopełniacz alienacji alienacji / przest. alienacyj[2] celownik alienacji alienacjom biernik alienację alienacje narzędnik alienacją alienacjami miejscownik alienacji alienacjach wołacz alienacjo alienacje
- przykłady:
- (1.2) Postmodernistyczna alienacja sztuki wydaje się być procesem nieodwracalnym, ale też nieuniknionym.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) wyobcowanie
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. alienowanie n, wyalienowanie n, alienista mos
- przym. alienacyjny
- przysł. alienacyjnie
- czas. alienować ndk., wyalienować dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) alienation; (1.3) alienation
- duński: (1.1) fremmedgørelse w, alienation w
- źródła: