Onega
Onega (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) geogr. adm. miasto rejonowe w północnej Rosji, w obwodzie archangielskim, położone u ujścia Onegi (1.3) do Zatoki Oneskiej[1][2]; zob. też Onega (miasto) w Wikipedii
- (1.2) geogr. jezioro w północno-zachodniej Rosji[1][2]; zob. też Onega (jezioro) w Wikipedii
- (1.3) geogr. rzeka na północy europejskiej części Rosji[1]; zob. też Onega (rzeka) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Onega Onegi dopełniacz Onegi Oneg celownik Onedze Onegom biernik Onegę Onegi narzędnik Onegą Onegami miejscownik Onedze Onegach wołacz Onego Onegi
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Onedze • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Onegi • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Onegi • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Onegi • mieszkaniec / mieszkanka Onegi • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Onedze • pochodzić z Onegi • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Onegi
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Onega
- białoruski: (1.1) Анега ż; (1.2) Анежскае возера n; (1.3) Анега ż
- bułgarski: (1.1) Онега
- czeski: (1.1) Oněga
- francuski: (1.1) Onega
- niemiecki: (1.1) Onega
- rosyjski: (1.1) Онега ż; (1.2) Онежское озеро n; (1.3) Онега ż
- słowacki: (1.2) Onežské jazero n
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 223,230, 234.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „Onega” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat. Warszawa, 1886.