Jankiel
Jankiel (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna
- (1.1) imię męskie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Jankiel Jankielowie / Jankiele dopełniacz Jankiela Jankielów celownik Jankielowi Jankielom biernik Jankiela Jankielów narzędnik Jankielem Jankielami miejscownik Jankielu Jankielach wołacz Jankielu Jankielowie / Jankiele
- przykłady:
- (1.1) Przed Jankielem tłumili dawne swe urazy, / Gerwazy groźny ręką, językiem Protazy[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pan Jankiel • brat / kuzyn / wujek / dziadek Jankiel • mężczyzna imieniem (o imieniu) Jankiel • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Jankiel • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Jankiel • otrzymać / dostać / przybrać imię Jankiel • dzień imienin / imieniny Jankiela
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- jidysz: (1.1) יאַנקל (jankl)
- źródła:
- ↑ Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz (wyd. 1834)