Bilicz
Bilicz (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (1.1) geogr. wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie starosamborskim, nad rzeką Jabłonką[1][2]; zob. też Bilicz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Bilicz Bilicze dopełniacz Bilicza Biliczów / Biliczy celownik Biliczowi Biliczom biernik Bilicz Bilicze narzędnik Biliczem Biliczami miejscownik Biliczu Biliczach wołacz Biliczu Bilicze
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Biliczu • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Bilicza • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Bilicza • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Bilicza • mieszkaniec / mieszkanka Bilicza • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Biliczu • pochodzić z Bilicza • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Bilicza
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wieś
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 308.
- ↑ Hasło „Bilicz” w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna. Warszawa, 1880.