rozpędzić na cztery wiatry
rozpędzić na cztery wiatry (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [rɔsˈpɛ̃ɲʥ̑iʨ̑ na‿ˈʧ̑tɛrɨ ˈvʲjatrɨ], AS: [rospẽńʒ́ić na‿čtery vʹi ̯atry], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ę • zestr. akc.• wym. warsz.• i → j
-
- znaczenia:
fraza czasownikowa
- (1.1) rozpędzić, wypędzić, wygnać kogoś brutalnie[1]
- (1.2) brutalnie i gwałtownie położyć kres czyjejś działalności, funkcjonowaniu czegoś; zdecydowanie coś zlikwidować, rozwiązać[2]
- (1.3) rozgromić w walce; pokonać kogoś, wykazując miażdżącą przewagę[2]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1-3) przepędzić na cztery wiatry, rozgonić na cztery wiatry
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- z Biblii: Księga Ezechiela 17, 21 i Apokalipsa św. Jana 7, 1 → Potemem widział czterech Aniołów, stojących na czterech węgłach ziemi, trzymających cztery wiatry ziemi, aby nie wiał wiatr na ziemię, ani na morze, ani na żadne drzewo.
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
- tłumaczenia:
- rosyjski: (1.1) прогнать в три шеи
- źródła:
- ↑ Słownik frazeologiczny PWN, red. Anna Kłosińska, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, ISBN 978-83-01-14481-4, s. 532.
- ↑ 2,0 2,1 Stanisław Bąba, Jarosław Liberek, Słownik frazeologiczny współczesnej polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13696-0, s. 905.