polietylen
polietylen (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. termoplastyczny polimer syntetyczny otrzymywany przez polimeryzację etenu; zob. też polietylen w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) blm;
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik polietylen polietyleny dopełniacz polietylenu polietylenów celownik polietylenowi polietylenom biernik polietylen polietyleny narzędnik polietylenem polietylenami miejscownik polietylenie polietylenach wołacz polietylenie polietyleny
- przykłady:
- (1.1) Torby z polietylenu nie tylko nie wydzielają szkodliwych substancji, są także cennym surowcem wtórnym[1].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) polimer
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. polietylenowy
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) polyethylene
- baskijski: (1.1) polietileno
- białoruski: (1.1) поліэтыле́н m
- czeski: (1.1) polyethylen m, polyetylén m
- francuski: (1.1) polyéthylène m
- hiszpański: (1.1) polietileno m
- niemiecki: (1.1) Polyäthylen n, Polyethylen n
- nowogrecki: (1.1) πολυαιθυλένιο n
- rosyjski: (1.1) полиэтиле́н m
- słowacki: (1.1) polyetylén m
- ukraiński: (1.1) поліетиле́н m
- węgierski: (1.1) polietilén
- źródła:
- ↑ Paweł Wrabec, Drugie dno torby, „Polityka”, 2008-02-02, Narodowy Korpus Języka Polskiego.