padewczyk
padewczyk (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec miasta Padwy[1]
- (1.2) hist. student (absolwent) Uniwersytetu Padewskiego
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik padewczyk padewczycy dopełniacz padewczyka padewczyków celownik padewczykowi padewczykom biernik padewczyka padewczyków narzędnik padewczykiem padewczykami miejscownik padewczyku padewczykach wołacz padewczyku padewczycy
- przykłady:
- (1.1) Padewczycy bardzo kochają swojego patrona.
- (1.1) Uger Buzzacarini był padewczykiem, wykształcony na tamtejszym uniwersytecie, został sprowadzony do Polski prawdopodobnie przez (…) Sulisława kanonika krakowskiego[2].
- (1.2) Do grupy tych najwszechstronniej wykształconych pod względem formalnym należą przede wszystkim padewczycy, przebywający w różnych latach, niekiedy równocześnie, w uniwersytecie padewskim[3].
- (1.2) Aby lepiej zrozumieć, na czym ta analogiczność «De optimo senatore» względem dzieła Cycerona miałaby polegać, należy przypomnieć, że jednym z padewczyków współpracujących z Nideckim przy edycji fragmentów był Jan Kochanowski[4].
- (1.2) W roku 1565 szeregi dawnych padewczyków w kancelarii królewskiej u boku Myszkowskiego zasilił przedstawiciel młodszego już pokolenia — Jan Zamoyski, przyszły podkanclerzy, a potem kanclerz i hetman wielki koronny[5].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) Włoch
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Paduan
- czeski: (1.1) Padovan m
- francuski: (1.1) Padouan m
- galicyjski: (1.1) paduano
- hiszpański: (1.1) paduano m, patavino m
- niemiecki: (1.1) Paduaner m
- słoweński: (1.1) Padovčan m
- włoski: (1.1) padovano m
- źródła:
- ↑ Hasło „Padwa” w: Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1.
- ↑ Kraków przedlokacyjny: materiały sesji naukowej z okazji dni Krakowa w 1984 roku, s. 114, Wydawnictwo Literackie, 1987.
- ↑ Mirosław Korolko, Seminarium Rzeczypospolitej Królestwa Polskiego: humaniści w kancelarii królewskiej Zygmunta Augusta, s. 76, Wiedza Powszechna, 1991.
- ↑ Aleksander Stępkowski (red.), O senatorze doskonałym studia: Prace upamiętniające postać i twórczość Wawrzyńca Goślickiego pod redakcją Aleksandra Stępkowskiego, Kancelaria Senatu, 2009.
- ↑ Janusz Pelc, Jan Kochanowski poeta renesansu, s. 48, Czytelnik, 1988.