kto kupuje, czego mu nie trzeba, nie ma potem za co kupić chleba
kto kupuje, czego mu nie trzeba, nie ma potem za co kupić chleba (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈktɔ kuˈpujɛ ˈʧ̑ɛɡɔ‿mu ɲɛ‿ˈṭʃɛba ˈɲɛ‿ma ˈpɔtɛ̃m ˈza‿ʦ̑ɔ ˈkupʲiʨ̑ ˈxlɛba], AS: [kto kupui ̯e čego‿mu ńe‿ṭšeba ńe‿ma potẽm za‿co kupʹić χleba], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• udziąs.• nazal.• zestr. akc.
-
- znaczenia:
przysłowie polskie
- (1.1) sytuacja, w której nie można zaspokoić podstawowych potrzeb z powodu wcześniejszego wyczerpania zasobów, energii, czasu[1][2]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „kupić” w: Nowa księga przysłów i wyrażeń przysłowiowych polskich, red. nacz. Julian Krzyżanowski, t. II, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1969–1978, s. 249.
- ↑ Hasło „kupić” w: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, Druk Emila Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 252.