język migowy
język migowy (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈjɛ̃w̃zɨk mʲiˈɡɔvɨ], AS: [i ̯ẽũ̯zyk mʹigovy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • wym. warsz.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- przykłady:
- (1.1) Istnieje wiele języków migowych, np. brytyjski, amerykański, polski…
- (1.1) Większość publikacji i kursów „Polskiego Języka Migowego” uczy tak naprawdę języka miganego (Systemu Językowo-Migowego).
- (1.1) Polski Język Migowy ma gramatykę odmienną od mówionego polskiego, ma klasyfikatory, czasowniki kierunkowe, za to nie ma przyimków.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zob. też język migowy w Wikicytatach
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) sign language
- arabski: (1.1) لغة الإشارة ż
- duński: (1.1) tegnsprog n
- fiński: (1.1) viittomakieli
- hiszpański: (1.1) lengua de señas ż, lenguaje de señas/lenguaje por señas m
- luksemburski: (1.1) Zeechesprooch ż
- niderlandzki: (1.1) gebarentaal ż
- niemiecki: (1.1) Gebärdensprache ż, Zeichensprache ż
- nowogrecki: (1.1) νοηματική γλώσσα ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) жестовый язык m
- szwedzki: (1.1) teckenspråk n
- ukraiński: (1.1) жестова мова ż
- źródła: