honestus
honestus (język łaciński)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) uczciwy, godziwy, przyzwoity, porządny[1]
- odmiana:
- (1.1) (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik honestus honesta honestum honestī honestae honesta dopełniacz honestī honestae honestī honestōrum honestārum honestōrum celownik honestō honestae honestō honestīs biernik honestum honestam honestum honestōs honestās honesta ablatyw honestō honestā honestō honestīs wołacz honeste honesta honestum honestī honestae honesta stopień wyższy honestior (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik honestior honestius honestiōrēs honestiōra dopełniacz honestiōris honestiōrum celownik honestiōrī honestiōribus biernik honestiōrem honestius honestiōrēs honestiōra ablatyw honestiōre honestiōribus wołacz honestior honestius honestiōrēs honestiōra stopień najwyższy honestissimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik honestissimus honestissima honestissimum honestissimī honestissimae honestissima dopełniacz honestissimī honestissimae honestissimī honestissimōrum honestissimārum honestissimōrum celownik honestissimō honestissimae honestissimō honestissimīs biernik honestissimum honestissimam honestissimum honestissimōs honestissimās honestissima ablatyw honestissimō honestissimā honestissimō honestissimīs wołacz honestissime honestissima honestissimum honestissimī honestissimae honestissima
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „honestus” w: Słownik polsko-łaciński, łacińsko-polski. Dictionarium latino-polonicum, polonico-latinum, pod red. Jacka Gordona, Level Trading, Czernica 2014, ISBN 978-83-61800-47-7, s. 560.