gluon
gluon (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˈɡluwɔ̃n], AS: [gluu̯õn], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza ł
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gluon gluony dopełniacz gluonu gluonów celownik gluonowi gluonom biernik gluon gluony narzędnik gluonem gluonami miejscownik gluonie gluonach wołacz gluonie gluony
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) gluon
- baskijski: (1.1) gluoi
- galicyjski: (1.1) gluón m
- hiszpański: (1.1) gluon m, gluón m
- nowogrecki: (1.1) γλουόνιο n
- źródła:
gluon (język angielski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
gluon (język hiszpański)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [glu.ˈon] lub [glwon]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zgodnie z reformą z 2010 roku wyraz ten jest jednosylabowy pod względem ortograficznym (samogłoski „uo” tworzą dwugłoskę), przez co nie powinien nosić akcentu graficznego; przed reformą była jednak dopuszczona pisownia z akcentem („gluón”) dla osób kładących nacisk na artykulację rozziewu (m.in. w Hiszpanii i w większej części Ameryki Południowej)
- źródła: